Senin yanında aç kalmam ben asla;
Gülüşüne ekmek bandırıp yerim.
Uyurken başını göğsüme yasla;
Sabaha kadar seni seyrederim.
* * *
Senin yanında üşümem ben asla;
Sıcak nefesinle yanar her yerim.
Atlas kumaşlar biçerim makasla;
Sana sevda elbisesi dikerim.
* * *
Senin yanında susamam ben asla;
Mutluluk gözyaşlarını içerim.
Karnım doyar sevgi dolu bir tasla;
Yine "Allah bereket versin" derim.
Ankara, 02.08.2015
Yılmaz ÖrmeciKayıt Tarihi : 2.8.2015 01:33:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
'Gülüşüne ekmek batırıp yemek' Şair dostlarım bir tanım yapacak, bir anlamı
dostlarına yansıtacaksa, bu kadar güçlü imgesel yaklaşımlar kurgulamaya, onları mantısız gibi görünen düzeyden mantıklı gerçekçilik düzeyine indirmeye gerek duymalılar. Çok güzel, çok gerçekçiydi. Neden gerçekçiydi... İnsan gülüşüne ekmek batırılır mı, bu insanın karnını doyurur mu? diye soranlara yanıtım. Hayal kurmak, moral kazanmak, olumlu somut düşünmek insanların moralini artırdıkça onlara direnme, dayanma gücü verir. Yediğiniz ekmek kadar moral ve sevginin de karnınızı doyurduğunu unutmamak gerekmez mi?
Dost şairi kutluyorum. ++
fakat yine de kutlarım dörtlüğünüzü Yılmaz bey... Nicelerine...
TÜM YORUMLAR (10)