Uyuyan Gözlere Işık Şiiri - Sinan Bayram

Uyuyan gözlere yavaşça ışık serpin,
Rüyaların perdesi incelip düşsün usulca.
Gecenin nabzı hâlâ karanlıkta atar,
Ama bilirim, her karanlık doğuma gebedir.

Bir kıvılcım yeter bazen —
Bir ses, bir nefes, bir bakışın ucu…
Uyanır varlık, kendi gölgesinden ürkerek,
Ve ilk kez görür:
Karanlık bile ışığın unutulmuş bir adıdır.

Sessizliğin içinde yankılanır hakikat,
Ne bağırır ne fısıldar — sadece olur.
Ve biz, uykunun kıyısında titreyen düşler,
Yavaşça gözlerimizi aralarız varoluşa.

Işık, acele etme.
Henüz körleşmedik parıltına.
Bir damla aydınlık yeter her gönle,
Eğer o gönül karanlığını tanımışsa.

Uyuyan gözlere yavaşça ışık serpin,
Çünkü hakikat birden değil —
Sevgi gibi, sabırla doğar.

Sinan Bayram