Uyumsuz Zamane Çocuğu Şiiri - Alaaddin Emre

dün
süpürdüm aklımın kesinliklerini ki
acı sınır tanımasın
bildim mi
ki
anlam nerdedir
nerde anlamsızlaşır hayat

soğuk sularla yıkandım
bu gün
yüzümü ışığa verip
aşina karanlığımda sessiz
aykırı bir sufi gibi yaşadım

yarın
çekip gideceğim
saçmanın sakinliğiyle
tinsel varlığımı
masamın üstünde bırakıp
göğe yaklaşacağım
duvarlarım arasından süzülüp
size bırakacağım
önceden düşünülmüş suçluluğu

uygun sonun
uyumsuz zamane çocuğu olarak
bir pıtrak gibi çıktığım toprağa
döneceğim
anlamak için daha iyi
sınırsız sevginin ne olduğunu

gece uzun bunaltılı
gündüz kısa sıkıntılı
olmayacak artık
zaman yutamayacak beni
birdenbire

kalacak geride
umudun kederi
kendi kendine