Ne çok unutuyoruz. Her gün biraz daha azalıyor kelimelerimiz. Sen bana kelimeler bağışladın. Sevmeyi öğrettin. Sen bana bilmediğim aynalardan göründün. Şimdi, takılıp kaldığın dünya uykularından seni uyandırmak ve 'hoşçakal' demek isterdim. Uyu sevgilim. Benim belalı aşk yolculuğumun biricik mimarı. Uyu...
Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta