O, hasımken insana;
Dost mu oldun sen ona?
Yok, şu işin mantığı;
Diş bilerken o sana!
Hiç sevmezken o seni;
Ne bu gafın nedeni?
Dönmez isen yanlıştan;
Kılar seni bil deni!
Etkilenip sözünden;
Gitme sakın izinden!
Düşme nefsim cahim’e!
O melun’un yüzünden!
Verir isen ona yüz;
İster hemen iki yüz!
Ve de atıp kündeyi;
Eder seni bil dümdüz!
Aldanıp az peşine;
Düşme onun peşine!
İman ehli kimsenin;
İblis ile işi ne?
Tav olup ta yağına;
Düşme sakın ağına!
Solu zaten malum da;
Dikkat eyle sağına!
Getirirse bir gaza;
Esir eder pis haz’a!
Gaza gelen kullara;
Dünya ahret var ceza!
Girse şayet düşüne;
Pek gitmesin hoşuna!
Cennet bile vaat etse;
Hayra yorma boşuna!
Son kelamım şu sana;
Uyma nefsim düşmana!
Akil olan birisi;
Hiç uyar mı şeytana?
Abdullah Toroslu
02.04.2013-İzmir
Kayıt Tarihi : 2.4.2013 16:13:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!