Önder Özkaran - Hakkında Yazdığı Tanıtım Yazısı


Önder Özkaran
Ey aynadaki yüzüm! Vicdan terazisinde tartmadan, gün yüzüne çıkarma sözlerini. İnciteni incitme; kıranı, kırma ki münferik olsun kamet-i ömrün. Hüzün yağmurundan kaçma, ıslanmak icap ederse ıslan! Hem de sırılsıklam ol ki anla yaşamanın mahiyetini. İnsan olduğun için mutlu ol ve insan olduğun için hüzünlü... Hüzün toprak olur, göz yaşların yağmur ve sonunda yeşerir nefaset tohumları. Gün olur eğilir başın, gün olur tebessüm eder yüzün. Ümidini kesme, darılma, isyana düşme. Ne güneşler açmıştır ki tez kavuşur geceye, ne akşamlar oldu ki galip gelir gündüze. Lakin, senin payına hazan düştü bugün. Döküldü dalından yaprakların. Bir şiir düştü yaprağından ki şiirler sever hüznü. Hangi gönle hem-dem olur bilemem...