Melek Kara Adlı Antoloji.com Üyesinin Hakkınd ...

Hoş geldin!
Kesilmiş bir kol gibi
omuz başımızdaydı boşluğun...
Hoş geldin!
Ayrılık uzun sürdü.
Özledik.
Gözledik...
Hoş geldin!
Biz
bıraktığın gibiyiz.
Ustalaştık biraz daha
taşı kırmakta,
dostu düşmandan ayırmakta...
Hoş geldin.
Yerin hazır.
Hoş geldin.
Dinleyip diyecek çok.
Fakat uzun söze vaktimiz yok.
YÜRÜYELİM.....

rişilmez Hayâlin

Erişilmez hayâlin belirir ufuklarda
Seni arar gözlerim sonsuz uzaklarda
Hüzünlü bir şarkının güftesi dudaklarda
Seni anar sözlerim beklerim duraklarda

Günleri günlerime birer birer eklerim
Her köşe başında ben yalnız seni beklerim
Yol almıyor bu sevdâm, kırıldı küreklerim
Tükeniyor umudum, bitiyor yedeklerim

Unutmak mümkün değil senle geçen günleri
Mâziye eğil de bak, yâd et biten dünleri
Gönlüm sensiz yaşıyor en hazin sürgünleri
Karabasanlar sarıp sarmalar bügünleri

Sensizliğin ayazı vurmuş buruk yüzüme
Geceler kapkaranlık uyku girmez gözüme
Ayrılık zehri dolmuş sensiz kalan özüme
Adın pelesenk olmuş hasret kokan sözüme

Tozlu raflarda bu aşk kalmasın bir başına
Sevdâmı da katık et pişirdiğin aşına
Bir son ver artık akan gözlerimin yaşına
Yontalım aşkımızı her bir dağın taşına

Bir Gün Gelecek

Bir gün gelecek bu şehirden
En uzak mesafelere kaçacaksın.
Yeni bir yerde
Yeni bir hayata başlayacaksın.

Oysa her yeni yenilik eskiyince,
Eskiyi daha bir özlemli kılar.
Okuduğun her mısrada
Biraz senden, biraz benden,biraz öfkenden
Ama en çok; susuzluğu dinmeyen,
Yangınları sönmeyen yalnızlığında,
Haksızlığını bulacaksın …

Yüreğinin meraklı acaba adımlarıyla
Kaçtığın yerlere liman sislerinde yaklaşacak,
Tek başına söylediğin derin sevgi şarkılarının
Çiğ düşmüş kırağılarının,
Sabah ayazlarında ıslanacaksın…

Kalabalıklara atacaksın kendini,
Her yanın unutmaya çalıştığın ben dolarken,
Ben zannettiğin bir adamın
Omuzlarına dokunacaksın.

Dönsen bile, seni seveni bulsan bile:
Gözyaşlarına,
Alacalı gölgeler düşmüş omuzlarda
Yer bulamayacaksın.

Acımasız sandığın adamın
Sönmüş küllerinden
Yeniden doğan başka adam bulacaksın

BİR GÜN

Bir gün seni bırakırım ya
tütünü bırakmak gibi bir şey olur bu
Evet, gün geliyor, bıkıyorum senden,
ama İstanbul'dan bıkmak gibi bir şey olur bu

yalnızlık bize yakışmıyor tabii...sende bizi yalnız bırakma bea..
imza:nescafe üçü birarada basın sözcüsü vacip...

Çocukluğumu özlüyorum.
Yara bere içindeki dizlerimi...

Pamuk helvaya yapışmış suratımı...
Elma şekerine bulanmış ağzımı...

Yaramazlık yaptığımda annem göremesin diye saklandığım kapı ağzını...

Oysa....
Çoktan sobeledi beni hayat! ! !

Memnunum diyemem yaşadığıma,
Bana bir şey söylemiyor
Bu deniz parçası, bu taka.

Gün bitti, yollara düştü kahır
Ötme vapur, gelemem
Dört duvara sarılmışım.

Sarmadı gitti beni
Bu yandan çarklı dünya;
İki yakam bir araya gelmiyor
Ivırı zıvırı caba.

Parmak parmak çürüdü
Bir karış ömrüm,
Yalan şeyleri özlemişim, nâfile
Nâfile şiir yazmış, kahırla yıkanmışım,
Gülmüşüm söylemişim, boşvermişim her şeye,
Senin için yaşamışım insanoğlu, nâfile!

Cahit IRGAT

Her zaman kendime dar geliyorum
Ne zaman derinlerime dönsem
Yeni bir sayfa açılıyor önüme
Ne zaman yeni bir şeyleri özlesem
Neden bilmem
Kaskatı bir karanlık yerleşiyor içime

Ben kimim yaramaz bir çocuk
Sessizliğiyle kendine gizlenen
Bugün bile simyacılar iyi kötü
Bir şeyler bulup çıkarmak isterken
Ben kimim zamanın kıyısında direnen

Uçaklar uzaklara kanat vururken
Ben kimim kırılıp kalmış
Eski bir tekne gibi
Ben kimim çocuk düşlerinden
Anlaşılmaz ülkülere uzanmış

Ben kimim bilemiyorum
Açlığıyla olmadık sevgilerin
Bir küçücük bakışta oyalanan
Ben kimim olur olmaz zamanlarda
Kendine ve her şeye ağlayan

Afşar TİMUÇİN

YOK DÜNYADA EŞİN,
SEN ÖLÜYÜ BİLE O GÜZEL YÜREĞİNLE DİRİLTİRSİN,
BENDE YERİN AYRI BİLİRSİN,
YARADANIMIN MELEKLERİNDENSİN,,,

O GÜZEL YÜREĞİNE SELAM OLSUN
MUTLULUK HAYATINDA DAİM OLSUN.....

bıraktığın denizin maviliğinde
umut tarlalarının yeişilnde aradık seni
getirdiklerin ektiklerinle koyun koyuna
oradaydın aslında ama göremedik
seni denize sorduk
o gitti dedi
umman aldı onu bizden
gönül deryamızda bekler olduk
duysan tanımadan bulursun inan
sesimizden

uzaklar

İçki masalarında bir başına mısın
Kendinleysen yetmelisin kendine
Çoğaltıp yanlızlığını konuş bir çok kendinle
Kaldır içki bardağını kendi şerefine
Ağlaşarak gülüşerek tartışarak kendinle
Senin senden başka kimin var ki bulasın...

Bu gece gene.
Bulutlar alçaktan uçarken.
Sokaklarda dolaşacağım.
Sen elleri cebinde gezen.
Islıkla çaldığın şarkıların.
Bu akşam en güzelini söyle...

Orhan Veli

Robenson, akıllı Robenson’um
Ne imreniyorum sana bilsen!
Göstersen adana giden yolu,
Başımı dinlemek istiyorum.

Ben gemi olurum sen kaptan ol,
Yelken açarız bir sabah vakti
Güneşte gölgemiz olur deniz
Yolculuk! Derken adamızdayız.

İsterdim tercümanım olasın,
Tanıtasın beni balıklara
Vahşi kuşlara ve çiçeklere,
Bizdendir diyesin benim için.

Ağaca çıkmasını bilirim,
Tanırım meyvanın olmuşunu,
Taş kırmak da gelir elimizden,
Ateş yakmak da, aş pişirmek de.

Robenson, halden bilir Robenson
Adan hala batmadıysa eğer,
Alıp götürsen beni oraya,
Deniz yolu kapanmadan evvel!

C.Sıtkı Tarancı

gazoz ağacım...
hep birşey ısmarlayıp karşılık beklemeyen daima üstü kalsın diyip hiç bir zaman borçlu çıkmayan zat-ı muhterem...
az umut teselli ısmarlamadın bana bea..
teşekkür borcumu sonra ödeyeceğim söz..
tek kötü özelliğin fazla değer verme be..(bana bile)
seni yeniden yeşil sahalarda görmek dileğiyle...
bizi unutma :)

Dünyanın dışına atılmış bir adımdın sen
Ömrümüzse karşılıksız sorulardı hepsi bu
Şu samanyolu hani avuçlarından dökülen
Kum taneleri var ya onlardan birindeyim
Yeni bir yolculuğa çıkıyorum kar yağıyor
Bir aşk tipiye tutuluyor daha ilk dönemeçte

Çocuksun sen sesindeki tipiye tutulduğum

Dönüşen ve suya dönüşen sorular soruyorsun
Sesin bir çağlayan olup dolduruyor uçurumlarımı
Kötü bir anlatıcıyım oysa ben ve ne zaman
Birisi adres sorsa önce silaha davranıyorum
Kekemeyim en az kasabalı aşklar kadar mahçup
Ve üzgün kentler arıyorum ayrılıklar için

Bir yanlışlığım bu dünyada en az senin kadar
Ve sen kendi küllerini savuruyorsun dağa taşa
Bir daha doğmamak için doğmak diyorsun
Ölümlülerin işi bir de mutlu olanların
Onların hep bir öyküsü olur ve yaşarlar
Bırakıp gidemezler alıştıkları ne varsa

Çocuksun sen her ayrılıkta imlası bozulan

Susan bir çocuktan daha büyük bir tehdit
Ne olabilir, sorumun karşılığını bilmiyor kimse
Kötü bir anlatıcıyım oysa ben ve ne zaman
Bir kaza olsa adı aşk oluyor artık
Aşksa dünyanın çoktan unuttuğu bir tansık
Seni bekliyorum orda, o kirlenen ütopyada

Kirpiklerime düşüyorsun bir çiy damlası olarak
Yumuyorum gözlerimi gözkapaklarımın içindesin
Sonsuz bir uykuya dalıyorum sonra ve sen
Hiç büyümüyorsun artık iyi ki büyümüyorsun
Adınla başlıyorum her şiire ve her mısrada
Esirgeyensin bağışlayansın, biad ediyorum.

Çocuksun sen ve bu dünya sana göre değil

kayıp zaman aralığında kaldım
kaybolan zamansa ben neden bulunamadım?
hangi koltuk arasına sıkıştırdılar?
konusu bilmem hangi göçebe hayatı anlatan kitaba ayraç ettiler..
masallara yakışan bir evin çatı katı eşyaları kadar değer görmedi varlığım.
kaybolan zamansa neden kayıp eşyalar da adım?
kim kaybetmiş?
kimin nesiymiş?
ne hüvviyeti merak edildi bedenimin,
ne de ruhumdaki çizikler.
hükümsüzdür ilanına bile gerek kalmadı kaybolmuşluğumda.
kimin nesidir sorusu fazla görüldü meraklı camiada.
en çok da merak etmeyene anlatılmaz
kim olduğum,
hangi miladi takvimde kaldığı adımın....

Hayın tuzaklarda kan uykularda
Vurulduk ey halkım unutma bizi!
İşkenceler için tahta çarmıha
Gerildik ey halkım unutma bizi!

Zulüm sığmaz iken köye şehire
Bize mezar oldu kan Kızıldere
Yavuklu yerine çıplak mavzere
Sarıldık ey halkım unutma bizi! ...

Karlı bir kış günüymüş...
Yağan kardan üşümüş küçük kırlangıç,
yalnız bir adamın penceresinin dışına gelip
gagasıyla camı tıkırdatmış, adeta adamın onun
içeri girmesine müsade etmesini istemiş.

Yalnız adam bu isteği görmüş, 'olmaz alamam,
git başımdan' der gibi kuşu kovalamış, sonra da
kendi kendine söylenmiş; 'Hıh, camı tıkırdatmakla
kendisini içeri alacağımı mı sanıyor acaba..? '

Gecenin ilerleyen saatlerinde canı sıkılmış,
rüzgar ve soğuk arttıkça yalnız adamı
daha başka düşünceler sarmış,
kırlangıcın arkadaşlığını
geri tepmekten biraz pişmanlık duymuş...

'Keşke kuşu içeri alsaydım.
Ona biraz yiyecek verirdim. Minik kuş
oradan oraya uçar, neşeli sesler çıkartır,
cıvıldar, yalnızlığımı paylaşırdı. ' demiş.

Ertesi sabah ilk iş pencereyi açıp,
etrafına bakınmış adam, belki kırlangıç
oralarda bir yerlerde olabilir diye düşünmüş.
Ama görememiş zavallı kırlangıcı...

Uzun kış geçmiş, yine yaz gelmiş...
Etrafta kırlangıçlar, cıvıldıyarak uçmaya başlayınca;
yalnız adam, heyecanla camını sonuna kadar
açıp kuşu beklemiş... Ama hiç gelen olmamış.

Onun hevesle havada uçan kuşlara
baktığını gören komşusu hikayeyi öğrenince
hafif buruk bir sesle: 'Sevgili komşum, anlaşılan
sen kırlangıçların sadece 6 aylık bir ömürleri oduğunu
bilmiyordun? ' demiş. Bunu işiten yalnız adam çok üzülmüş
ama üzülmek için de artık geç kaldığını anlamış...

***

Dikkatli olun...
Farkında olun...
Kendinize bir sorun...
Acaba, siz kaç kırlangıç kovaladınız?

Hiç geri çevirmediniz mi bugüne kadar
size sunulan bir dostluğu?

Hayatta bazı fırsatlar vardır ki,
sadece birkez karşımıza çıkar,
değerini bilemezsek kaçıp giderler.
Ve asla geri gelmezler....

bu kent ağır geliyor yüreğime.
Bu kent her defasında daha fazla nefessiz bırakıyor beni.
Gitmem ve yeniden nefes almayı öğrenmem gerek.......

Sinirlendiği zaman 10 panter gücünde olan en romantik duyguların insanı.

Tema 2B'lik orman arazilerini satılmaması için imza kampanyası başlattı. Hükümet satarım diye ısrar ediyor.

Hayrettin Karaca ise;

'Verin bana bir milyon imza, sattırmam! ..' diyor.


http://www.tema.org.tr/2B/

alemsin.. :))

sen de çıkar
göğsünün kafesinden yüreğini;
şu güneşten düşen ateşe fırlat;
yüreğini yüreklerimizin yanına at!

Dinleyin heyy
Omuzları kızıl
bayraklılar....
Elleri pankartlılar...
Sosyalizmin
türküsünü
Söyleyeceğiz....
Zaferlerden zaferlere
yürüyeceğiz...
Kızıl bayraklar gibi...
Dalgalana dalgalana
Zaferi muştulayan
şafakları
almaya gidiyoruz...
sokaklara
meydanlara
dağlara...