Huri Çalışkan Adlı Üyenin Nedir Yazıları - An ...

seni anlatmak

14.09.2025 - 20:22

ve… seni özlüyordum,
gece mavi mürekkebini boyarken gökyüzüne.

şimdi elinde bir çay, dudağında sigara kokusu,
gözlerin belki de kaybolmuş bir yıldızın hüznüne takılıyordur.

tarçın kokulu muhabbetler

14.09.2025 - 20:15

bir ülkenin en sessiz aynası, çocuklarının elinde tuttuğu kitaplardır. hangi kitaplara dokundukları, hangi cümleleri ezberledikleri,geleceğin vicdanını belirler.

bu yüzden okumak, sadece bireysel bir yolculuk değil, toplumsal bir sorumluluktur.

tarçın kokulu muhabbetler

14.09.2025 - 20:14

bir kitabın kapağını açtığınızda, aslında kendi içinizde bir pencereyi aralarsınız.

her sayfa, insanın unuttuğu taraflarına ayna tutar. belki de bu yüzden okuduklarımız bize benzer, çünkü biz de aslında satırların içinde bir karakteriz.

ve öyle işte

14.09.2025 - 20:13

sevginin tüketildiği, dünyanın kuruduğu bu çağda,
isterim ki gönül havuzuna
damla damla dolsun aşkın özü.

kalbimden, kalbine

kalemden düşen duygular

10.09.2025 - 19:36

« AŞK ve MAYA »

maya niyettir. saf olan niyet, kalpleri mayalar. bulanık olan niyet ise yoğurdu da, aşkı da bulandırır.

zaman kudrettir. nasıl maya için sabır gerekirse, aşk da aceleye gelmez. vakti gelmeden hiçbir şey tutmaz.

sıcaklık rahmettir. maya ılıklık ister, aşk ise şefkatli bir iklim. ne soğuk kayıtsızlıkta, ne de yakıcı ihtirasta tutar.

bir damla yeter. yoğurdu tutturmaya azıcık maya nasıl kâfiyse, aşka da minicik bir sevgi zerresi yeter. çoğaltan insana değil, Hak’kın kudretine aittir.

tutmazsa zorlamamak gerek. maya bozuksa, kap nasipli değilse yoğurt tutmaz.

,, aşk da böyledir; ilahi hikmet bazen iki kalbi yan yana yazmaz."

bazen denemek esastır, çünkü aşk sabırla olgunlaşır. iki kalp birbirini tanımadan kıvam bulamaz. ilk denemede tutmazsa, yeniden denenebilir. fakat olmuyorsa, zorlamamak gerekir. hakikatte bilgelik, olmayanda ısrar etmemektir.

paylaşmak berekettir. yoğurt çoğaldıkça paylaşılır, aşk da öyle. Hak’tan gelen aşk, iki kalbi doyurmakla kalmaz, çevresine de nur ve huzur taşır.

#huriçalışkan

kalbimden, kalbine....

Kelimelerin uykusu Kaçtığında

08.09.2025 - 09:39

sevgili dostum,

ve… bulutun taşıyamadığı yağmur, kalbimin kıyısına sığındı.
sanki içimde birikenler kelime olmaktan çıkıp ağır bir sessizliğe dönüştü. dokunsan düşecek, susarsam boğacak gibi… biliyorum sen anlarsın. işte bu yüzden yazıyorum sana, çünkü kalbimin kıyısına oturan o yağmur, ancak dostun gözlerinde dinlenebilir.

ve öyle işte

08.09.2025 - 09:35

ve... bulutun taşıyamadığı yağmur, kalbimin kıyısına sığındı

ve öyle işte

08.09.2025 - 09:33

ve...içimdeki gökyüzü, bugün biraz eksik maviden

ve öyle işte

08.09.2025 - 09:30

İçim, yağmura dönmek isteyen bir bulut bugün

30 Ağustos Zafer Bayramı

30.08.2025 - 08:35

ve şöyle denilmişti;
Türkler oradaydı…

Yürekleriyle, inançlarıyla, vatan sevgileriyle oradaydılar.

Bize bağımsızlığı armağan eden Mustafa Kemal Atatürk’e ve silah arkadaşlarına sonsuz şükranla…
O gün atılan her adımda, bugün attığımız her nefeste onların izi var.

Gururla, minnetle, sevgiyle;
30 Ağustos Zafer Bayramımız kutlu olsun.

seni anlatmak

29.08.2025 - 16:17

babamın kızı olduğumu dünyaya duyuran o onurlu mührü ismimin yanında taşımak, beni daima dimdik kıldı.
soyadım, nüfus kâğıdındaki harfler dizisi değil,
babamdan kalan en temiz mirastı.
ve ben o mühürü, yüreğimin tam ortasında gururla taşıdım.

teşekkür ederim BABA

önce Çocuk

29.08.2025 - 16:06

çocuğun kahkahası hakikatin en berrak aynasıydı.
ama ulu orta, gerekli–gereksiz susturuldu,
üzerlerine örtülen eşyalar gibi.
ve çocuklar unuttu o örtüyü atıp yeniden gülmeyi.

şimdi mi?
aynı anne babalar,
çocukları bir yudum gülsün diye
psikolog–psikiyatr kapılarında dolaşıyor.

ve öyle işte

29.08.2025 - 16:02

yalanın sesi yüksek çıkar çünkü hakikat mikrofona ihtiyaç duymaz

ve öyle işte

29.08.2025 - 16:00

korku, kapıyı kilitler,
cesaret, aynı anahtarı çevirir.

beyazımsı kalp

29.08.2025 - 15:55

ölüm, sevgiyi yenemez;
çünkü sevgi, mezar taşlarına değil
sonsuzluğa yazılır.

şemsiyesiz kalan çocuklar

29.08.2025 - 15:54

insanlık, en çok sustuğu yerde yara aldı.
adalet, sokak lambalarının altında üşüyen bir çocuk kadar savunmasız kaldı.
ama umut, hâlâ direnenlerin cebinde,
çürümeyen tek ekmek gibi sıcak duruyor.

seni anlatmak

29.08.2025 - 15:47

şimdi sen,
aşkın gömleğini giymiş bir göçmen kuş gibi
kokunu bırakıyorsun yol boyu.

ah sevgilim,
teninin rengi begonvilin sarhoşluğuna karışmış,
gözlerimle öpüyorum seni,
her adımda bir dua,
her nefeste şükür gibi…

seni anlatmak

29.08.2025 - 15:47

sana hiç var olmayan hecelerden cümle kuruyordum.

ve öyle işte

29.08.2025 - 15:46

uzak kentlerin göğünde paslı harfler uçuşuyordu,
sokak lambaları kendi gölgelerini yiyerek ışıyordu.

ve öyle işte

29.08.2025 - 15:46

belki de bilimin yanıtlayamadığı tek şey
bir duygunun kaç ışık yılı sürdüğüdür.

Kelimelerin uykusu Kaçtığında

28.08.2025 - 17:48

kelimelerin uykusu kaçtığında

şimdi elimde
yarısı içilmemiş bir cümle,
keşfedilmemiş bir kelime,
kadehin kenarına sinmiş özlem kaldı.

bazı suskunluklar
dudaktan değil,
ruhtan sızar.
ve ben ne zaman
bir yudum daha alsam,
adın ısınır ağzımda.

sahi,
biz en son ne zaman
aynı cümlede kaldık?

belki de her aşk
yarım kalmak için yazılmıştı,
ya da biz
tam olmayı
hiç konuşmadık.

doğa ananın mektubu

27.08.2025 - 10:12

doğanın kucağında sessizliğin huzuru

insan, doğanın bir parçası olarak yaratıldı.
şehirler, kalabalıklar, yüksek binalar ve bitmeyen gündemler bize ,, unutturdu” o ilk sesi.
oysa dağın eteklerinde, nehir kenarında bir taşın üzerine oturduğunda, beden değil, ruh dinlenir önce.

çünkü doğada hiçbir şey senden bir şey istemez,
nehrin akışı seni sorgulamaz,
kuşların sesi seni yarıştırmaz,
ağaçlar sana kim olduğunu hatırlatmaya çalışmaz,
ve rüzgâr, yalnızca geçtiğini bildirir, hükmetmez.

insan bu yüzden huzur bulur orada.
çünkü orada kendisi gibi olabilir.
yargısız, sessiz, olduğu gibi.

dağın eteğinde yankılanan sadece doğa değil,
kendi iç sesindir.
şehirde bastırdığın, susturduğun, unuttuğun o ses…
nehirle birlikte akar sana.
ve o an anlar, hatırlarız,
sessizlik, aslında en çok konuşan şeymiş.

kalbimle.

kalemden düşen duygular

23.08.2025 - 13:42

En güçlü kelimeler,
Asla uysal olmaz.
Asla bir çerçevenin içine sığmaz.
Tıpkı aşk,
Tıpkı insanın içindeki o çılgın tutkular,
Tıpkı bir yazarın, kitabının son cümlesini asla yazmak istememesi gibi.

Çünkü bazı cümleler yalnızca yazılmak için değil, yaşanmak için doğar.
Bazı kelimeler sadece seslenmek için değil, hissedilmek için vardır.
Ve...
bazı yazılar, ne bir başlangıç ister ne de son…
Tıpkı bir fısıltının yankıya dönüşmesi,
Tıpkı bir dokunuşun yangına çevrilmesi gibi...

kalbimle.

ve öyle işte

23.08.2025 - 13:41

yönünü kaybettiğinde HARİTA açma,
sessizleş.
çünkü içindeki pusula,
kimseye sormadan seni EVİNE götürür.

kalbimle,