Elisa Elmira Antoloji.com

Elmira isimli bir cok siir var. Ama benim.en cok begendigim ve basarili bulgum siiri buraya birakiyorum.

Mevsimler aralanıyor
Çekip giden an giibi yaralanıyor!
...

Yavaş yavaş çekilen kan gibi
Dalda varak, zeminde kayrak gibi
Lanet olası bir ağıt sökülüyor köklerinden dilin
Halka halka dağılmış ..
Meydan meydan yağmalanıyor!

I
Lahit taşlarının serinliğine mi bulaştı ellerin
Nedir bu tipi yâr
Nedir bu nefesimin kıyısına işlenen dantelalı kar
Güneşe çentik atmış fermanınla benliğim
Kendini iliklerine kadar üşüyen bir şiirin penceresinden asıyor
Yaşama hakkını saklı tutarak ..
İplik iplik sallanıyor!

II
Ah o aynaları ters yüz eden nazar!
Çılgın bir dağın tepesinden düşen ihtiras
Çatık kaşlarında slogan türküleri isyânın
Yüzünde bir cinayet provası
Azrail’den icazet mi almış gözlerin
Parça parça ruhumu çalıyor!
Acıya kutsanmış memleket yarası bu yâr
Tutanağıdır temyizsiz dosyaların
Kudüs kadar yalnız!
Kuru bir toprak kadar kımıltısız
Kendi sessizliğine terk edilmiş
Antik harabeler kadar zararsız ..
ve uğraksızdır anla!

III
Gittikçe uzuyor satır araları
Gittikçe çoğalıyor tekil sızlanmaların omuz kavgaları
Tüm günâhlar beni okuyor
Çünkü her günâhın sebebi milâdı sen kokuyor
Yağmurlar yağmaz, tohumlar uyanmaz!
Yirmidört saat namlunun ucundaki bekleyişlerin
Emir kipine amade
Tek bir kurşun hariç!
Boşalmak için can atıyor!

IV
Çıplak gezmeyi seven alfabelerin
Fotojen kararmaların
Kıran kırana geçen zamansızlığımın
Dört nala koşan atlarıyla
ve de tek nefeslik bir averajla
Merhumlar konağına en önde gidenlerdenim
Acıkan kanımın her damlasında kendimi
Özleminle doyuruyorum
Adınla büyümezmiş öyle mi
Ya’sinlerin yıkadığı şafak
Nemrut’un dağlarını kabartıp da birgün
Ateşe muktedir güllerle
Bakıp bakıp dudaklarından ..
Üşümezmiş öyle mi!

VI
Üşüyorum sevgili!
Şimdi sana taşralı bir şehirden hicret eden kuşların
Kanatlarından yazıyorum
Geri dönmeye cesaretim yok!
Bir fatiha ısıtır beni

Ramazan Boran

Bazen vedalasmak bile insanin nasibinde olmuyor.

Mahizâr

Ve ben
en çok seni sevdim Mahizâr

En çok senin yürek gülistan’ından bahar çiçeklerini topladım
Bahr-ı Kelâm güllerinin rayihâsını ciğerlerime ç’eke ç’eke kokladım

Ahhh Mahizâr

Geleceksin diye bir tek senin yollarını gözledim

G’özletme
Bekletme

Gel
Eyy revnektar söz’lüm

Dağlar aşkına
Sema ve arz aşkına
Nebatat ve tüm mevcudat aşkına
Aleme rahmet rahmet inen furkan hatrına

Sar sinene bitir yetimliğimi Mahizâr

Gel bekletme

Eyy havsalamın sızılı türküsü
Leyl’den yoruldu gönül şehrim Nehar’ı uzat bana

Uzat ki
Bileyim inanayım derunumda bir can taşıdığıma

Ahhhh Mahizâr
Ne çok kanadım yollarına türküler yakarken karanlıkların koynunda
Lokman sensin merhem ol hasret’ten neşet eden yaralarıma

Şimdi
Ne olur bir umut ver bana geliyorum de mesela

Zira tükendim ben
Çaresiz hüzünler döşemekten
Perperişan cümlelerin koynuna

Gel Mahizâr

Gel ki
Usulünce vusul doğsun kollarıma

Gel ki
Hayr-mahz alemlerde çalsın defler söylesin diller

Gel ki
Arş’ı alâda kıysın nikahımızı mele-i alâ

Gel Mahizâr

G e l ne olur

Liyakat

Ne iyi geldi Turku. Ne varsa bizim Turkulerde var..