Dilek Karagüzel Pıtırcık Adlı Antoloji.com Üy ...

Gelsen

Gelsen…
İçeri bir rüzgâr gibi girsen
Kapanmasa kapı ardından,
Oturup bir şey demesek mesela,
Ben susarım, sen anlarsın — hep öyleydik ya.

Gelsen…
Ben yine o köşedeyim,senin sağa benim sola
Gittigimiz yerdeyim o yol ayrımı çatalında
Sana hep “dönersen beni orada bul” dediğim.
Sırtım duvarda, gözüm yolda,
Bir selamlık mesafe kadar yakınken hasrete,
Yıllardır içimde yürüyorsun sessizce.

Gelsen…
Çiçek falan getirme,
Ellerin yeter.
Ben hep oradayım.
Avuç içi kadar bir yerde,
Kimseye göstermediğim o cümlede saklıyım.

Birlikte sustuğumuz o bank hâlâ yerinde,
Yanı başında geçen yıllar,
Üzerine oturmuş yavaşça.
Söyle, zaman ne zaman geçer?
Sensizken öğrenemedim…

Gelsen…
Bu defa hiçbir şey yarım kalmasa.
Çay soğumasa mesela,
Sen gitmeden içsek.

Ve ben yine ellerine baka baka susarken,
Sen gözlerimden okusan içimdeki yangını.
Ben konuşmaya kalksam,
“Tamam…” desen,
O kelimeyle sustursan beni bir ömür daha.

Gelsen…
Hani şu eski şarkımız vardı ya
Eksik bir şey mi var,
“Dinlemeye korkuyorum artık,”
Dediğim…
Onu açsam usulca,
Sen de “kısmadan dinleyelim” desen,
İçimizde bir şeyler tamir olur belki.

Gelsen…
Bu sefer hikâyemizi yarım bırakmasak.
Giden sen olmasan,
Susup kalan ben olmasam,
Ve en çok da,
Birbirimize geç kalmasak…

Ben çok şey istemedim hiç,
Senin gelişinle sussun yeter bütün yangınlar.
Bir yere gitme artık…
Çünkü ben gidişinle bölündüm,
Ve her parçam başka bir yerde seni bekliyor.

Gelsen…
Ama bu kez hiçbir yalanın ardına saklanmadan.
Geç kalmadan, bahane uydurmadan,
Sadece yüreğini getirsen yeter.
Ben zaten her şeyimi sana bıraktım giderken,
Senin dışında hiçbir şeyi tamamlayamadım.

Biliyor musun?
Birini sevmek, onun suskunluğuna bile anlam yüklemektir.
Ben senin her susuşunda kendimi aradım.
Ama sen…
Sen bana sustun.
Dünyaya değil.
Kalabalıklara değil.
Bana…

Ve o gün anladım,
Bir insanı kaybetmek değil en acısı,
O insanın artık seni duymaması.
O yüzden,
Gelsen bile…
İçimde bir ses hep diyecek:
“Sen bana sustun.”
Hüseyin Erdinç

Yalanım yok.
rakı kadehime düştüm bu akşam.
dibine dibine vuruyorum her içişte
üstüm başım buram buram yokluğun
sensizliği yaşıyorum
bu akşam da..

Yalanım yok
kafam oldukça iyi
zaten tek iyi olan yerimde orası
gerisini topla çöpe at
o bile kabul etmez
zar zor idare ediyorum işte.

Yalanım yok
içimde yaşlanmış bir ayyaş
iç dostum diyor
onunla,onsuzluğun şerefine
buzum da kalmadı hadi be
oldu mu şimdi böyle.

Yalanım yok
sen bana bakma sevgili
iyi değilim.
çok çirkinim bu akşam
içince güzelleşirim diyordum
tek güzelleşen hep sen oldun içimde

Anla işte
aşığım sana delicesine
Allah'a emanet ettiğim
bir gülümsemene bile
yalanım yok...!!!

Yüksel ŞEKER

Çocukluğum
"Ve en çok seni özledim ben.
Karşı komşunun sokağa çıkacağı zamanı beklemeni.
Her teyzeyi annen gibi sevmeni.
Sanki ayıpmış gibi kimselere söylememeni.
Ve o bisikleti ilk gördüğünde koşuşunu.
Yağmurlu bir günde annenin elinden yediğin ekmeği.
Islanan sokaklara bakıp duygulanmanı.
Yaz akşamlarında oturduğun kaldırımı.Seni bir kez daha görmek isterdim...
hiç konuşmadan..
kısa pantolonlu siyah beyaz halini..
bir lokma boyunu..
diz çöküp yere sımsıkı...ama çok sıkı
sarılmak sana..
gözyaşlarımı omuzlarına bırakıp gitmek istiyorum şimdi
sana kim olduğumu söylemeden...arkama bakmadan
ağladığımı sana göstermeden
seni çok özledim
ama çok özledim
çocukluğum!!"

*Ceyhun Yılmaz

arada
rakıya şaraba düşüp
râkımı
düşünmeli yoksa çekilmiyor
hasretin
hem alkol alınan yerde
mikrop
barınmaz ya
madem insanca söyledik
laf anlamıyor
şerefine söyleriz bizde
şerefsizliğinin.....

(öznesi olmayan paylaşım)

SEVDA

Küfür şimdi en çok bana yakışır
Dönmüşken Tanrı arkasını bana
Ve ben dünyanın tam ortasındayken
İyi ile kötünün birleştiği bir ekvator çizgisindeyim

Sevda düştü başıma şu coğrafi ikilemde
Öyle hoyrat
Öyle yılgın
Baksam erken açar mısralar
Yüzünde bin şiir yeşerir
Benimse göğümde yıldız bitmiş
Aşk’ a ihtimal kalmamış
Zamanı izliyorum
Buğulu bir camın ardından
Her şey aleyhime işliyor
İllegal ve legal olarak
Ama gözlerin bir çift sonbahar
Sabredeceğim sevdiğim
Nar çiceklerinin açılmasını
Ve Güneşin feth edilmesini

Zamanı izliyorum,tarafsız
Akışkanlığını ve mekaniğin yaşamın
Sana tomurcuksuz ve çiçeksiz geliyorum
Bu acınası ve ufacık dünyada
Sen diyorum
Öyle direngen
Ôyle sade
Öfkeye gül sunuyorsun halen
Yüzün ışık saçıyor cömertçe
"Tüm kara parçalarında ,Afrika dahil"
Ellerin mevzilenmiş acıları yontuyor
Neydi bu , bedeninde umut taşan aforizma?
Adı sevda olmalıydı

Ben sabahın eteklerinde ter taneleriyle birleşmiş bir ırgat
Sense Güneş’ e doğru çay saatini bekleyen bir Hanımefendi
Tüfekler yağlanır sabahları kerpiç damlarımda
Savaşın kokusu siner sidik kokularına burada
Açlığımız boğulmasın diye, Güneş’ in memesinden içmeyi öğrendik
Şimdi sana hangi lügatla "sevda ’’diyebilirim
İsyan izleri ,her gün su gibi yüzûmüze çarpmışken

Arıkan Akar

Biraz Yaşam, Biraz Ritim ve Biraz da Aşk

Hayat, bazen seni öyle hızlı içine çeker ki… Bir bakarsın, koca bir ömrü birkaç nefese sığdırmışsın. Kendine sorarsın: “Ben miyim bütün bunları yaşayan?”
Kahkahaların hâlâ kulağında, gözyaşların hâlâ kalbinde yankılanırken, şaşırırsın o yorgun ruhun hâlâ bu bedende nasıl durduğuna.

Bir süre sonra duygular kabuğuna çekilir, sessizleşir. Mantık tahtına oturur, hayatın pusulası akıl olur. Ama… müzik çalmaya başladığında kalbinin telleri kıpırdar, bir de aşk düşerse gönlüne… işte o zaman tüm dengeler bozulur.

Tam “Bitti” dersin, “Artık hiçbir şey beni değiştiremez” diye kendini kandırırsın. Ama bir bakış, bir tebessüm gelir… İçindeki mantık küreciklerini darmadağın eder. Kalbinle beynin köşe kapmaca oynar. Kaçarsın, yakalanırsın. “Olmaz” dersin, ama çoktan olmuşsundur.

Montaigne’in dediği gibi: “Aşk utanma ve çekinmenin olduğu yerde vardır.” Demek ki aşk, mantığın işlemediği yerde filizlenir. Mantığın hesapladığı denklemlerin ortasında, kalbin hiç sormadan sonucu ilan eder ; Aşk.

Aristo binlerce yıl önce yazmış; “Sevmek acı çekmektir, sevmemek ölmek.” Evet, belki sonuçlar değişir; bazen karşılıksız bir sevdadır eline geçen, bazen de mantıksız ama tarifsiz bir mutluluk. Cesaretin sıfırın üzerindeyse kalbin şarkısını duyarsın, sıfırın altındaysa buhar gibi kaynar, havaya karışır ama yine de vazgeçmez. Çünkü hiçbir duygu, hiçbir his gerçekten bitmez.

Hayat hep mantığın kurallarına göre ilerler sanırsın, ama aşk hiç ummadığın bir anda gelip oyunu bozar. Fonda bazen eski bir şarkı, bazen yeni bir melodi çalar. Ve bilirsin;aşk insanın müzik zevkini değiştirir, müzik zevki değişen insan da artık başkadır.

Her aşk, biraz hayatını, biraz aklını ve çokça kalbini yeniden yazar…

Birisi

sen boynunu bükersin
İstanbul denize küser
karartır geceleri kirpiklerindeki ağır cümleler
iki yağmur arasında sıkışıp kalır yüzün
gözbebeklerine konu olur yetim bir hüzün
eski fotoğraflardan çıkarıp takmak istersin
eski gülüşlerini
önce ellerin
sonra sesin titrer
sonra yüzlerce soru,
yüzlerce çakıl taşı
kaç öykü eder alnındaki o çizgi
gamzende kanadı kırılmış serçenin izi
Seçil Oğuz

?si=w20-g0lA63Ut1q6G

Bir insanın gözyaşıyla dertlenmiyorsan
Bir çocuğun gözlerindeki masumiyeti göremiyorsan
Ve bir hayvanın başını hiç okşamamışsan şefkatle, sevgiyle
Kuraklık senin kalbinde...

Sus dedin ya bir kere inan olmaz tekrarı
Hayatından sessizce çıkıp da gidiyorum
Üzülme, dile düşmez yaşananın ikrarı
Bükülmemiş boynumu büküp de gidiyorum

Hatta üzülme deyip beklendiğin köşeyi
Kaldırımda gözyaşım öksüz kalan neşeyi
İçimde ukde olan yaşanmamış her şeyi
Yazdığım şiirleri yakıp da gidiyorum

Mademki idamlığım kurulmuş darağacım
Son isteğim şudur ki olmasın kalbi acın
En sevdiğim yıldızı sen diyerek baş tacım
Gözlerinin içine takıp da gidiyorum

Hasretin ki kalbimde olsa da derin mezar
Ne içimden ne dilden sana etmem intizar
Yarınlarda neşeni etmesin diye nazar
Gözlerimi yerinden söküp de gidiyorum

Bir gün sende seversin o da bırakır seni
O zaman üzülürsün anlarsın diye beni
Sana kıyamam diye yaşanan kötü anı
Hatırlama diyerek yıkıp da gidiyorum

Söz vermiştik ya hani bir gün biterse diye
Bütün bu yaşananlar kalanadır hediye
Bu söze sadık kalıp istemeden tediye
Son defa gözlerine bakıp da gidiyorum

Beni ilk tanıdığın sevdiğin kişi gibi
Görmüyorsan sen artık kalbinin eşi gibi
Silik solgun belirsiz kayıp gözyaşı gibi
Düştüm madem gözünden akıp da gidiyorum

İhsan TURHAN

Birisi Gibi

Birisi, ansızın gelir hayatına, sessiz bir rüzgar gibi.

Birisi, gözlerine bakınca içinde kaybolduğun bir deniz olur.

Birisi, sesiyle yüreğini titreten, bir kelimesiyle seni yerle gök arasında bırakan olur.

Birisi, seninle aynı gökyüzüne baktığında bile seni anladığını hissettiren olur.

Birisi, acılarını sormadan bilir, yaralarını sarmadan iyileştirir.

Birisi, senin en karanlık anında bile yanında durur, kaybolmana izin vermez.

Birisi, geçmişinle barışmanı sağlarken, geleceğe umutla bakmanı sağlar.

Birisi, sessizliğinde bile binlerce kelime saklıdır; bazen bir bakışı, bütün cümlelerden daha anlamlıdır.

Birisi, dokunuşuyla içini ısıtır, gülüşüyle dünyanı aydınlatır.

Birisi, kalbine düşer ve bir daha oradan gitmez.

Ve o birisi, adını bile anmadan, sadece varlığıyla sevgiyi anlatır.

Demiş Birisi

Kendisini karşısındakinin yerine koyarak olaylara onun bakış açısı ile bakması,onun duygu ve düşüncelerini anlaması,hissetmesi durumuna "insanlık" diyoruz.

“Kim seni bütünüyle,
koşulsuzca kabul ederse değişmeye başlarsın.
Onun kabulü sana böyle bir cesaret verir.
Olduğun gibi kabul edilmen seni bütünleştirir,
Seni kendine güvenli kılar, seni kendin gibi hissettirir.
O zaman beklentileri yerine getirmene gerek yoktur, sen olabilirsin.

Bu yüzden sevgi bu kadar besleyicidir.
Seni basitçe, sırf sevgi uğruna seven bir erkek ya da kadın bulabildiğinde,
Sevgi dönüştürür.

Ansızın tüm üzüntü kaybolur;
yüreğinde bir dans,
bir şarkı bulursun…”
Osho

?si=CdkX4i4Dr2UKQ4We

Anlarda
Bir gün birbirimizden habersiz öleceğiz
Ya sen benden önce öleceksin ya ben senden önce
Belki de birimiz öldüğü an diğerimiz en mutlu anlarında olacak.
Belki benim mezarıma güller atılırken sen sana alınan güllere sevineceksin.
Mesela ben son nefesimi seni düşünerek verirken sen başkalarının gözlerine bakıp mutlu mutlu güleceksin.
Çok acı değil mi.?
Sevginin üç günlük menfaatlere değişildiği
Bir lokmanın sevgisiz sofralarda sevgisiz gözlerle paylaşıldığı günler ne anlamsız değil mi.?Sen bunu zamanla anlayacaksın
Zaman bizi sadece anlardan ibaret kıldığında…

Seran Özcan Madra

Sanki Her Şey Ona Bağlıydı
Dilerse Bahar Olup Çiçek Açıyor
Dilerse Kış Olup Şimşek Çakıyordu
Dilerse Benden Uzaklara Kaçıyor
Dilerse Damarımda Dolaşıyordu ..

Varlığı Karanlığı Aydınlatıyor
Yokluğu Aydınlığı Karartıyordu
İsterse Canıma Can Katıyor
İsterse Canımı Yakmak İçin
Ateşime Odun Atıyordu ..

Kul Kulu Bu Kadar Sevemezdi
İstese de Böyle Değer Veremezdi ..

Onda Başka Bir Şey Vardı
Beni Önüne Katıp Savuran ..

Başka Bir Şey Vardı
Yüreğimi Kasıp Kavuran ...

Alıntı

Aşkın Masası

Nazım masaya yumruğunu vurur gibi koydu ellerini, bir rüzgâr esti, perde denize doğru kabardı.
"Sevda dediğin," dedi, "yarısı kavga, yarısı şiir, yarısı açlık, yarısı tok gözlerle bakmaktır.
Bir insani sevmekle başlar her şey, ve bir insani sevmekle biter bütün zulümler.
Senin gülüşünde gökyüzü yenilgiler,kalkar bütün yasaklar,
ve ben, yalnız senin yüzünden
dünyayi bir kez daha kurtarmaya razı olurum."

Dağlardan gelen sert bir rüzgâr gibi girdi söze Ahmet Arif,
"Yârim," dedi, "sen sürgünlere su taşıyan bir nehir gibisin.
Ellerin toprağı yeşerten Yağmur,
gözlerin ise yorgun köylünün sonrasındaki sıcak ekmek.
Ben seni bekledim,
kır çiçekleriyle dolu sınır boylarında, karanfil kokan mektuplar yazdım , ve bildim ki; bir kere dokunsam,
bütün zindan kapilari açılır kalbimde."

Cemal Süreya, dudaklarının kenarındaki yarım gülüşüyle konuştu:
"Hayat kısa, kuşlar uçuyor,
ve sen gelince, benim zamanım başka akıyor.
Aşka biraz hile karışmalı,
mesela sen, gülüşüne bir parça yas ekle, ben içinden geçerken kalbini çalayım.
Bir nar tanelenir dudaklarında, ben o narı, kan gibi içerim.
Bütün kadınlar biraz şairi sever,
ama ben seni, bütün kadınlardan daha çok severim."

Özdemir Asaf başını öne eğdi, kalemiyle masaya görünmez harfler çizerken konuştu
"Bazı aşklar vardır,
gölgesi bile yeter insana.
Senin gölgende ısınan bütün caddeler, benim için yazdır,
Kelimelerim kısa, cümlelerim kırık , ama biliyorum ki
aşk , bazen bir heceye sığar: sen."

Turgut Uyar, pencereden dışarıya baktı, Yağmur ince ince, sabırla şehri yıkıyordu.
"Bizim aşkımız ," dedi,
"biraz şehir gibidir; gündüzleri telaşlı, gürültülü, yorgun...
Ama gece olunca,
yalnız bize yanan sokak lambaları kalır.
Bir köşede çorba içen isçiler, uzaktan geçen tramvay sesi, ve senin bana bakışın ...
Hepsi bu aşkın sessiz sahitleri."

Ve sonra söz bana geçti...
Ve dedim ki:
"Bütün siirler seni anlatsa da hiçbiri benim gibi sevemez.
Çünkü ben seni, şairlerin kalemiyle değil kalbimin en kırık yerinden yazdım.
Onlar aşkı anlattı, ben ise sende kaldım.
Nazımın devriminde, Ahmet Arif'in dağlarında, Cemal'in narinda, Özdemir'in gölgesinde, T?rgut'un yağmurlu sokaklarında ben hep seni buldum.
Ve bil ki sevgilim, onlar seni şiire yazdı, ama ben seni ömre kazıdım."
Hüseyin Erdinç

Yüksek Titreşimli İnsanların 19 Özelliği — Herkes Olmaz, Emek İster:

Hedeflerine ulaşırlar, çünkü oyalanmazlar. Bahane değil, çözüm üretirler.

Sezgileri kuvvetlidir. Bir şeyleri “sezer” ve genelde yanılmazlar. Çünkü dikkatle gözlemlerler.

Yaratıcılıkları yüksektir. Fikir üretir, sıradan olanı dönüştürürler. Taklit etmezler.

İnsanları kendilerine çekerler. Çünkü sahicidirler, maskeye ihtiyaç duymazlar.

Güvenilirdirler. Çünkü yalanı bir zayıflık olarak görürler.

Sözleriyle değil, duruşlarıyla konuşurlar. Laf kalabalığına gerek duymazlar.

Manevi bir rutinleri vardır. Dua, meditasyon, doğayla bağ… Ruhlarını beslemeyi bilirler.

Yüksek empatiye sahiptirler. Çünkü başkasının canını kendi canı gibi hissederler.

Çoğu durumda sakindirler. Telaşla değil, merkezlerinden konuşurlar.

Tavsiyeleri kıymetlidir. Çünkü boş konuşmazlar; yaşadıklarıyla, acılarıyla bilirler.

Yabancılar bile onlara içini açar. Güven hissi verirler; yapmacıklık barındırmazlar.

Hayattan gerçek anlamda keyif alırlar. Küçük şeylerin değerini bilir, derin bağ kurarlar.

“Üçüncü gözleri” açıktır. Yani olayları sadece dışarıdan değil, iç yüzüyle görürler.

Bolluk onların etrafında döner. Çünkü kıtlık değil, bereket bilinciyle yaşarlar.

İşlenmiş, yapay şeylere tahammül edemezler. Ne yiyecekte, ne ilişkide.

Tezahür gücü yüksektir. Ne isterlerse, zihinleriyle hayatlarına çekerler.

Sınır koymaktan korkmazlar. Hayatlarına herkes giremez.

Fırsatlar peşlerinden gelir. Çünkü hazırdırlar. Ve evren hazır olanı tanır.

Kolay kolay hastalanmazlar. Çünkü zihinsel yükleriyle bedenlerini zehirlemezler.

Ruhsal Rehber..

Altın kafes istemez kuşlar,
onlar ekmek kırıntılarıyla da doyarlar.
Tıpkı onuruyla, edebiyle, haysiyetiyle yaşayan insanlar gibi…
~
Gülten Alp

Seni Yaşamak

Seni her özlediğimde sevgilim,
Gökyüzüne bakıyorum;
Göğün mavisinde gözlerini görüyorum çünkü.
Seni her özlediğimde bir tanem,
Denizlere bakıyorum.
Ufuğa bakınca mucizeni görüyorum çünkü.
Seni her özlediğimde bir tanem,
Kuşlara bakıyorum.
O kanatlardaki özgürlüğünü görüyorum çünkü.
Ve aşkım, seni her özlediğimde,
Adında isyan ediyorum.
Seni özlemek istemiyorum ben,
Ben seni yaşamak istiyorum,
Seni her özlediğimde sana bakmak istiyorum
Ve seni sende görmek sadece

Behcet NECATİGİL

Biri şöyle dedi;
Nede kötü bir dünya,
Gülün dalı bile dikenli..!

Ama bir diğeride şöyle dedi;
Ne güzel bir dünya ..!
Baksana dikenli dallarda bile Gül var..

Kısacası;

Bakıp görmek var ..!
Görüp bakmak var ..!

Gözlerin dilinden önce söyledi
Ne kadar saklasam boşuna artık
Suçlu bir veda bu, merhaba değil
Anladım gözlerin 'yol bitti' dedi
Besbelli sönecek titreyen kandil
Gözlerin dilinden önce söyledi.
Renginden vazgeçti diye karanfil
Can gibi çekilip ayrılsan tenden,
Gitme, kal dememi bekleme benden.... haddim olmayarak bir düzenleme yaptım okuyup karar vermek size aittir. Harika duygular böyle hayat bulsun istedim.. saygılar sunuyorum...

Derdinden Verem Olsam
Tutuşsam Kerem Olsam
Sürmem Seni Tenime
Yarama Merhem Olsan

Kurumuş Yaprak Olsam
Bir Çorak Toprak Olsam
İçmem Bir Yudum Senden
Kerbelada Su Olsan

?si=zrD1OOmMwvUyRuXM

Anladım gözlerin 'yol bitti' dedi
Ne kadar saklasam boşuna artık
Gözlerin dilinden önce söyledi
Suçlu bir veda bu, merhaba değil
Besbelli sönecek titreyen kandil
Renginden vazgeçti diye karanfil
Gözlerin dilinden önce söyledi.
Can gibi çekilip ayrılsan tenden,
Gitme, kal dememi bekleme benden
Ayrılık kararı verilmiş dünden
Gözlerin dilinden önce söyledi.

#YıldızKenter
Kimseler bilmeyecek seni sevdiğimi,
Benimle öldüğünü, kadehler boşaldıkça gözlerimin dolduğunu,
Kimseler görmeyecek..
Kış ekşi yirmilerde, aşkınla yandığımı,
Anılar diye diye hep seni andığımı,
Kimseler duymayacak..
Bir ben, yalnız sen duyacaksın,
Sana bile söylenmemiş senin için saklanmış sevda sözlerini,
..ve bir gün yolun sonunda, saatler durduğunda..

#YILDIZKENTER


?si=aFt3SdUkhW6xCcRa