Uyanmak Vakti Şiiri - Muhittin Sönmez

Bilmem kaçıncı gece, kaçıncı uykudayım
Durup durup savrulduğum
Kaderin ocağındayım.
Bitmez bu uyku
Ayılmaz gözlerim
Mahmurluğun pençesinde
Güneşleri özlerim.
Aşıklar erermiş vuslata
Uyanınca derin uykudan
Uyanan gönüller olunca
Sararmış ruhu bir derin eda.
Sevgili arayan kalpler durgun
Sevgili sevgili der diller
Bir avare şems’e vurgun.
Uzanır eller kutlu semaya
Bükülür beller tekbiri ala
Tertemiz alınlar düşer miraç’a
O vakit aşıklar erer vuslata.
Bende yunusum bende divaneyim
Güller bahçesinde avareyim
Ömür bahtında belli olmuşta
Gönül tahtında kiminleyim.
Ellerim günahkar yazar beni
Gözlerim günahkar ağlar beni
Düşünce bedenim zulmün diline,
Dilim günahkar divanım günahkar
Kaderim senden geldim sana dönerim
Yeter ki kirlenmesin tertemiz sayfalar
Tövbeler tövbesi derim.
Şimdi usul usul gönlüm ağlar
Mizana yaslanır dinlerim.