Uyan Şiiri - Musa Apuhan

UYAN

Köpeğin, sahibine kemik attığı çağdayız
Tilkinin korukları bağışladığı bağdayız
Ne menem bir dünya, ne garip haller
Kölenin efendisine doğum sancısındayız

Aşkı kalpsizden duyduk, dürüstlüğü hırsızdan
Sadakati sevmeyi öğrenmişiz yar’sızdan
Düşman dost kılığında, söyle kimdir ki eller
Avuç açıp dilendik huysuz densiz arsızdan

Cehennemde yanarken acırız cennetliğe
Hile hurda dört bir yan sırt dönülmüş mertliğe
Bu aymazlık bu gaflet neler olacak neler
Ne Aslanı? ne Kurt’u? Rütbe kalmış itliğe

Karanlığa gömülmüş Güneşte nur arayan
Dost sandığın yılandır şu koynunda uyuyan
Her kıvılcım bir yangın, şimdi suçlu mu küller
Bu yangın büyük yangın ister yat ister uyan.

Musa Apuhan