Uyan Şiiri - Oktay Çekal

Uyan

Yasakladım kendimi hayatın zevklerinden
Yüreğimi sağlam esen, bir rüzgâra bıraktım.
Ellerimi bağladım, yalnızlığın uçurtmasına,
Tenimi bıraktım, ayaklarımın adımlarına.

Artık bitti. Gözlerim hayatın karanlığına bakıyor.
Zaman hızla akarken, ömür dönemeci alıyor.
Her şey oldu, bittiye atıf ediliyor.
Sanki bir Hacivat karagöz sahnesindeyiz.

Geç kalma dostum, kimse sana bu ömrü geri vermez.
Al eline hayatın dümenini, kimseye bırakma.
Aslında ne yapmak istiyorsan, başla ötelemeden.
Belki de bir saat sonra geç kalacaksın.

Bu gecikmişliğin faturası ne olur bilinmez.
Ama yapmadıklarının telafisi mümkün…
Yüreğinin sesini dinle, ruhun yolu bulur.
İnancın seni alır bir kuş gibi uçurur.

Oktay Çekal
15.01.2014-00.56