Yoksuldu yaşantımız, fakir bir aileydik
Güller yetiştirirdik pencerelerimizde
Unutmuştuk gülmeyi, çekilmez bir çileydik
Aç yatardık çoğu kez, üzülmezdik gene de
Bir adam geldi eve, bilmiyorum neyimdi
Annemin çocuğuydum, o benim her şeyimdi…
yol kenarındaki
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.
Devamını Oku
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta