Ben tatlı sularda yüzdüm hep
Ordaki balıklarla geçti hayatım
Yüzgeçleri batarken turnaların
Testere dişleriyle tırtılladı yayın balıkları
Saklanacak yer de kalmadı artık bana
Kayabalıkları rahat vermedi inlerinde
Deniz kederli sabahın yağmurunda
Vazgeçişlerde salmış kendini
Yorgunluğu hat safhada
Sarsılmaz devinimi halsiz
Durgunluğun büyülenişinde dağlar
Derinliklerin çekimiyle kımıldar insan
I.
Kendi derinliklerinden bir uğultu yükselir
Cansız ruhun hayata dönüş çırpınışı
Kırar çelikten kelepçeleri
Uzanmışım yatağıma Boğaziçi'nde
Etrafta huzuru yayan bir manzara
Bu sefer birden bastırır yağmur
Hüzünlü bürüklüğüme mutluluk damlaları
Düşmekte,güneşin hemen yanından
Sırıksıklam olma yolunda kımıltısızım
Zamanı olur mu sanırsın gözyaşlarının
Yola çıktıklarında krater zirvesinden
Engel dayanamaz taşkın akıntısına
Dizsen de önüne kayalarını,elmastan
Çürütür belirsiz,pırlanta gözyaşları
Gece sabaha uzanırken
Ruhum dolaşır boş duvarlarda,
Ayın gözlerinden düşen hayaller
Bir garip ses yaratır gökyüzünde
Hasretliğinden delice koşan
Sesin yankılanıyor kulağıma
İçim ürperip her seferinde
Kaynama mücadelesinde yüreğim
Yeniden patlıyor dinmiş volkanım
Tüfleri yakarken sağ kalan hücrelerimi
Elim titriyor ilk defa yazarken
Volta atıp duruyorum sayısını bilmeden
Uzun zaman geçiyor, iki nefesim arasında
İçim ürperiyor anlamsızca
Üşüyor muyum? Terliyor muyum?
Ağlasam mı? Gülsem mi?
Hani insan ölüme yaklaşır ya
Nefessiz bırakan bir bunaltı
Adeta içindeki umudu yutan çağrı
İter seni sabahında,yalnız,boğaza
Issızlıkta rüzgarın dağıtan esintisi
Sırtlanır ağırbaşlı bir şilebe doğru
Bütün dalgalar dikine giderken
Sen yatayına gitmelisin
Hepsi yakındayken
Sen uzaklarda seyretmelisin
Onlar söndüğünde durgun bir havada
Sen gürleyerek coşmalısın
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!