Utansın Şiiri - Remzi Timar

Çıraklık etmeden küfür devine
Git de al gönlünü garip sevine
Belli yaştan sonra huzur evine
Babayı gönderen evlat utansın

Bakınca etrafa gönül gözüyle
Her insan barışır kendi özüyle
Gelinin düzmece yalan sözüyle
Anneyi ağlatan evlat utansın

Sözde hovardadır yalı çapkını
Kendi yüreğine saplar zıpkını
Çoluğun çocuğun çalıp rızkını
Kumara yatıran baba utansın

Erit gitsin gönlündeki şu buzu
Deli gibi gezer kaybolan kuzu
Eksik olmuş diye yemeğin tuzu
Hanımı ağlatan erkek utansın

Kan karıştı Remzi akan yaşına
Yine aldırmadın dostun taşına
Üç günlük bebeyi köşe başına
Bırakıpda kaçan anne utansın