Utansın Şiiri - Yunus Akkale

Ölen, rahmetine kavuştu Hak’ kın
Akıbeti düşünmez sağlar utansın.
Ovayı geçerken yılandan sakın
Başından yol veren dağlar utansın.

Bülbülün goncası solarken çölde
Gözyaşı akarak dolduğu gölde
Acı acı yelin estiği belde
Gülistanda gülsüz bağlar utansın.

Bin yılın kardeşi, bin yılın huzuru
Islanmaz bir kere tuzları kuru
Denizler bulandı suları duru
Sevgiden habersiz çağlar utansın.

Gözyaşıyla, kanla kervan yürümez
Kış günü dağları çimen bürümez
Şehidin naşı mezarda çürümez
Mazluma zulmeden ağlar utansın.

Güzel bayrağımız gökte hilali
Zalime hesap sorulur vebali
Bize saldırırken yetmiş düveli
Cihatta yükselmez tuğlar utansın.

Şehit kanından yapılmaz sermaye
Zehirden sürülmez bil ki yaraya
Amacı ülküsü hepsi paraya
Yalaka yağdanlık yağlar utansın.

Küheylana biner bilmez beygiri
Küllükte yatıp olur cihangiri
Renkleri belirsiz elbette gri
Gölde yüzen kurbağalar utansın.

Kurdun derisinden olmazken postu
Rey kazanmak için istismar kustu
Gerçekler kayboldu hakikat sustu
Yaylada gör ki; otağlar utansın.

Oku torbasından, yayı kınından
Ayılar hırlarda kendi ininden
Yiğitler olunca kendi canından
Denizde koyları sığlar utansın.