Utansın Şiiri - Bahattin Tonbul

Yüreğim saklar
Giderken bıraktığın bomboş yerini
Koymuştum ben onun içine senin sevgini
Güneşin gölgesinde durur batana kadar
Senden habersin
Kimsesiz

Göğsüm inip kalkarken
Sanki senin sesini duyuyordum
Gölgen de yürürken çıkan hışırtı
Acı veriyordu ayaklarıma
Bırak alışsın

Rüzgar sormadan esiyordu
Yaprak zor durumdaydı
Koptu kopacak
Bu dünyadan ayrılan sevdalılar gibi
Bir kısmı sararmış
San ki kansere yakalanmış
İlk esintide ayırtıverdi
Tıpkı senin ölümün gibi
Bırak düşüversin
Parçalansın özlesin yalnızlık
Sevenin gönlünde

Yağmur alabildiğine yağdı bu yıl
Sanki toprağı temizlercesine
Alıp götürdü önüne ne geldiyse
Canlı cansız seveni sevmeyeni
Bir kısmı denizlere
Bir kısmını da ta derinliklere
İniverdi sevdalısıyla
El ele gönül gönüle birlikte

Çıkı ver bulutlara buharlaşarak
Unutma ayrı düştüğün o yarin
Günahını
Taşı taşıya bilirsen
Hasretinle aşkını yüreğinde
Şimşekler çakar gök gürler
Aniden
Yumuşak kararan o bulutlar
Birbiriyle çarpıştıkça
Yıldırımlar ateş saçar
Kimi zaman yere kimi zaman kalbe
Zulüm katar
Değse bedenine kömür gibi yakar
Damarlarında dolaşan kan
Her an kıpkızıl akar

Bak artık yalnız değilsin
Cennetinde
Dualarım hep seninle
Anılar katmerleşmiş
Şiirlerimle
Yüzünü güldürecek
Ruhuna yön verecek
Karanlığını gündüz
Sevdamızı flaşımla aydınlatacağım
Birden saracağım ıssız gecelerde
Yaralı kalbini
Tertemiz sargı bezleriyle
İncitmeden sevdiğini

Usanmayacağım seni anlatmaktan
Her bir fotoğraflarını koyacağım albümlere
Belki de
Göz yaşlarımla ıslananlar olacak
Saklayacağım mahşere kadar
Hepsini
Nefesini kokunu özleyeceğim
Topunu birden ciğerlerimde bekleteceğim
Ta ki bedenim kaybolana kadar
Acı duyurmadan

Aldırma arkamızdan söylenenlere
Senin ile benim sevgimi ateş sansınlar
Üstüne odun atıp alev alev yaksınlar
Dostumuz ise gülsün, sevdamıza uyansın
Düşmanımız konuşursa hakkımızda utansın
Bahattin Tonbul
28.9.2010