Utanırım Şiiri - Mecit Aktürk

Cürmü hadsiz bir kul iken yerdiğimden utanırım
Benliğimi saran diken; derdiğimden utanırım

Fazlı Kerem adım ansa, her niyâzım sıralansa
Sır kapısı aralansa, erdiğimden utanırım

Âlem bilir, gelen göçer, mülke meftun maldan geçer
Muhtaç gördüm avuç açar; verdiğimden utanırım

Azgın nefsi zor terbiye, zelil olsam sormam niye
Tezgâhıma amel diye, serdiğimden utanırım

İçim yanar için için, ârif olan bilir niçin
Geç kalmışım sual için; sorduğumdan utanırım

Furkan ayan beyan ama, iradem felç, âciz, âmâ
Ömür sürdüm bir muamma; kördüğümden utanırım

Virde buyur derken özüm, nefse dönük yüzsüz yüzüm
Aynalara gitti gözüm, gördüğümden utanırım.