Üşüyorum Şiiri - Yılmaz Güngör

ÜŞÜYORUM
Ey yeşil Bursa işte yine geldim.
Sen ile sende kendimi bulmaya,
Beni sar ve ısıt, üşüyorum.
Niçin üşüyorum yoksa yalnız mı bıraktın,
Ben seni kendime örtü yapmışken,
Hayatımı sende çizerken,
Beni üşütüyorsun öyle mi?

İnsanlar gibi sende mi nankör leştin,
Yok, yok üzülme sana darılmadım.
Bu senin bir kötülüğün değil,
Rabbimin sana verdiği bir güzellik.
Sis sana çok yakışıyor Uludağ,
Kaldır gölgeni Bursa’nın üstünden,
Sonbahardır diyeceksin biliyorum.
Ama Bursa hüzünlenmiş, Sonbahar kışı müjdelese bile,
Seni seviyoruz sende gölge etme üşüyoruz.
Beni uyarıyorsun biliyorum.
Beni seviyorsun güzel Bursam.
Tarih kokan çınar şehri Bursam,
Sevdaların coştuğu yeşil Bursam,

Uludağ sislense de hüznünden,
Sen hep güleç yüzlü ol, ona inat.
Ama bil ki Uludağ’ın değil,
Bu hüzün Onu nankörler boğmuş
O tespihte iken kirletirler
Ağaçlarını barınak edenler var.
Onun inzivasına saygı duymadan.
Hüznü ondandır, ondan.

Ey Uludağ bizde seni seviyoruz,
Kurtuluşun için dua ediyoruz
Selam sana Bursa selam Uludağ
Ben geldim tüm özlemleri geride bırakarak
Selam Orhan Gazi selam Ulu Camii
Sizi seviyorum tüm yeşil Bursa İrfan şehrim.