Üşüyorum ! Şiiri - Zaimli

ÜŞÜYORUM...

soğuk ay ışığın üşüyorum
üzerimi örtün gri bulutlar.
Gerçeğe çağıran ölüm olmasaydı
Orda yeşereir filizlenirdi umutlar.
Bulutlar gibi yaprak savrulur
Soğuk yel ve solgun güneş
saf suyu hasret şimdi güller
yürüdüm sokaklarda başıma gülerler
Yaşarken, uzakta da olsa düşler
önüne katsaydı rüzgâr canlanırdı
nice yeni duygular,keşke olmasaydı
acıyı çağıran ayrılıklar,olmasaydı da işte
Düşerler orada,yeşerir canlanırmış meğer.