Üşüyorum Şiiri - Erbil Erden

Ay suya, denize düşmüş yansıyor,
Bilmiyorum ay mı, deniz mi yanıyor;
Kim kime varmış ay denize, deniz aya mı,
Sırtın dönük küsmüş taş mısın kaya mı,
Yakamoza açılıyor sessiz sessiz gözlerin,
Bir yıldırım gibi düşüyor acıtıyor sözlerin,
Suya düştü diyorsun bak kırıldı güzelliğin,
O değilde canımı yakan alaycı gülüşlerin,
Batsın dedirtiyor denizin dinine kalbim,
Benden daha çok sevme diyor sahibim,
Sevme kimseyi benden daha çok,
Sana diyor benden yakın olan yok,
Ama ben yine seni, ayı düşünüyorum,
Ay ışığı ısıtmıyor içimi ben üşüyorum,
Umrumda değil canımı yakacakmış,
Ama korkuyorum senden ayıracakmış,
Beni diyorum senden mi kıskanıyor dersin,
Şeytan aklıma giriyor, sende ona dersin;
Isınmak istiyorsan sende sorun etmezsin.
Erbil ERDEN