Üşüyorum Şiiri - Sabri Ceyhan

Üşüyorum...

Burası her mevsim böyle,
Herkes kendi derdinde.
Baktım pencereden sabah
Yollarına,
Sis vardı.
Oda soğuk,
Yetmiyormuş gibi birde yokluğun...

Burası her gece böyle
Çekilince el ayak,
Bazen koridorda ayak sesleri,
Yine gidiyor biri efkâr dağıtmaya.
Gürültü yapıyor havalandırmanın sesi,
Uyumanın da mümkünü yok,
Birde yokluğun ekleniyor üstüne.
Oda soğuk,
Oda yalnız,
Üşüyorum...

Burası her gün böyle,
Güneş doğmadan çalıyor kapı,
Tatsız tuzsuz bir kahvaltı,
Sallama çayı da sevmem hani.
Gündüzleri kalabalık.
Dolaşıyorum bazen,
Aşina bir yüze rastlarım diye belki,
Herkes aynı,
Sana benzeyen yok...
Üst üste
Bir çay bir sigara,
Vakit nasıl geçer yoksa.
Akşam oluyor yine
Yemeklerin tadı da yok,
Oda soğuk,
Sensiz,
Üşüyorum...

Burası yine aynı,
Geçmedi ayağımdaki ağrı,
Geçecek diyor doktor.
Soramıyorum,
Ya yüreğimdeki ağrı...
Odalar soğuk,
Koridorda rüzgâr esiyor sanki
Üşüyorum...

Sabri CEYHAN