Üşümüş Sözcüklerim Aşkımı Isıtmıyor.
Yanaklarımdan süzülen bitmiş denizin son damlalarıdır. Defolu sözcüklerden kurulu cümlelerle uyanık düşlerime dikiş tutturmaya çalışıyorum.
Denizlerin karanlığında ki gözlerinin hücresinde boğuluyorum. Yalnızlığımın demir parmakları ardında, taş duvarlara yansıyan senli gölgeler sırdaşım oluyor. Gri bulutların hüznünde yaz gününün düşünü kuruyorum. Beni ısıtan ışıklı gözlerin geliyor aklıma ve ben biraz daha sarılıyorum senli yalnızlık hırkama.
Her gün bu kadar güzel mi bu deniz?
Böyle mi görünür gökyüzü her zaman?
Her zaman güzel mi bu kadar,
Bu eşya, bu pencere?
Değil,
Vallahi değil;
Devamını Oku
Böyle mi görünür gökyüzü her zaman?
Her zaman güzel mi bu kadar,
Bu eşya, bu pencere?
Değil,
Vallahi değil;
