Hani yağmur yağar da üşür ya insan,
İşte sende beni aşkınla ıslattın, ıslattın ve kaçtın.
Esen rüzgâr daha da kuvvetli üşüttü, beni bu hayatta.
İstesem de ısınamam artık, bu ömür yolunda.
Gittin, gittin ve gelmedin ne çare.
Bazen insan istese de, bulamaz bahane.
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta