İçinden konuşmaya alışınca fark ediyorsun ağzındaki pas tadını ve artık geçmişi çok da hatırlamadığını.
Zaman hızla akıp giderken öğreniyorsun vefasızlığın anlamını ve sadece işi düşenlerin sana ulaştığını.
Hızla ama çok hızla düşünürken anlatınca aklında olanları, boş bakışlarda fark ediyorsun anlaşılmadığını.
Sonra, mutluluktan çok huzuru arıyorken buluyorsun aklını ve yeniden konuşunca anlıyorsun neden ilk kelimelerde sesinin kısık çıktığını.
Dağların dorukları dumanlı olur
Geriye dönmez savaşçılar...
Fırtınayla yıkanmıştır ömürleri
Karla yıkanmıştır yüzleri...
Bu yüzden asla vedalaşmaz
Devamını Oku
Geriye dönmez savaşçılar...
Fırtınayla yıkanmıştır ömürleri
Karla yıkanmıştır yüzleri...
Bu yüzden asla vedalaşmaz
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta