"Uzatma dünya sürgünümü Ey Sevgili" dizelerin düşer şimdileyin fikrime...
İşte kavuştun en sevgiliye,
Sustum,sustun,sustuk memleketler boyunca.
Sessizliğin ve sensizliğin ağırlığı bir pranga ruhumuzda,
Öksüz kalmış bir medeniyetin kederli hüznü kalbimizde çırpınıyor,
Yetim çocukların ıstıraplı sancısı bir okyanus içimizde.
Ölümünle ölürken fikrinle diriliyor cihanda her bir köşe,
Ayrılık diye bir şey yok.
Bu bizim yalanımız.
Sevmek var aslında, özlemek var, beklemek var.
Şimdi neredesin? Ne yapıyorsun?
Güneş çoktan doğdu.
Devamını Oku
Bu bizim yalanımız.
Sevmek var aslında, özlemek var, beklemek var.
Şimdi neredesin? Ne yapıyorsun?
Güneş çoktan doğdu.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta