Uslanmaz Çapkın Şiiri - Ahmet Kısa

Ne zaman bir güzel görse ardından bakar,
Muhayyilesine kazır, ağzının da suyu akar,
Unutur evli olduğunu, umudu peşine takar,
Hüsrana uğrasa da yılmaz, uslanmaz çapkın.

Yeni bir gün başlarken, yelkeni aşka açar,
Sağlam ayna bırakmaz,etrafına neşe saçar,
Baltayı taşa vurursa, topuklayıp eve kaçar,
Sallansa da kolay yıkılmaz, uslanmaz çapkın.

Her kuşun etinden, biraz olsun tatmak ister,
Sarışın, esmer ayırmaz, daima yatmak ister,
Balçık çamur dinlemez, gönüllü batmak ister,
Pişmanlık duymaz, sıkılmaz, uslanmaz çapkın.

Hovardalık kanında, her an bir macera peşinde,
Mutluluğu bulamadığını sanır, gül gibi eşinde,
İsyan eder kötü kaderine, batan her güneşinde,
Ebedî sarhoşluğundan ayılmaz, uslanmaz çapkın.

Durul artık! Deli gönül, teneşir sana çok yakındır,
Bu yolların sonu karanlık, bu ne hayâsız akındır?
Bir avuç zevkin için terk ettiğin güzel ahlakındır,
Binbir günahla huzura çıkılmaz uslanmaz çapkın.