vapurun arkasına üsküdar eksiliyordu,
evlerde hep aynı ışık.
amaçsızca salınıyordu deniz,
ağzımdan çıkan duman sanki hüzün.
neden her evde aynı ışık?
basit mi yaşamak?
kim olursan ol,
gece yaktığın ampul gözükür dışarıdan.
evler azalırken,
sen de azalırsın aydınlığın renginde.
Kayıt Tarihi : 18.12.2005 01:13:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!