Ürperti Şiiri - Bir Garip Orhan

Gecenin sakat kalbiyle sustum,
içime gizlediğim mezarlar ve beyaz bayrak.
Bir yangın öpücüğüyle mühürlendi,
ürpertinin kutusu.
Yalnızlık volta atıyor odada.

Bir kenara sıkışmışım, köşesi olmayan şehirde.
iki el, boğazıma yapışmış çelik gibi,
nefesimi kesiyor çarpık aynalarda,
ısrarla döküyorum içimi, kan kusar gibi.

Belki çürümüş sokakların unutulmuş çocuğuyum,
Yüreğimden taşan karanfil çürükleri.
Ama pes etmedim, bak hala çırpınıyor
kırık kanatlarım, paramparça umutlarım.

Ne savaşlar gördüm ben.
Ellerimde siyah bayraklar, gözlerimde son sigara külü.
yaşamak, evet, bazen bir küfür gibi.
Hürriyet pahasına bile,
Asla teslim olmam o soysuz kedere.

Yarına küfredip zifiri dibe daldım,
dudaklarımda kalmış birkaç cümle:
korkuyu öldüremem belki ama
edeceğim ölene kadar mücadele.