Yedi fidan…
Yedisi de daha on sekizlik körpe civan
Çıkardılar köylük giysilerini
Ağızlarında tandır ekmeğinin tadı
Yanaklarında ana öpücükleri
Kopup geldiler yedi ayrı diyardan
Karşılaşınca;
Ortada bir gül bitiverdi dostluk kokan
Mest oldular, sarıldılar
Can dediler, can oldular
Yanık türkülerde dillendi sevdaları
Yâr dudaklı mendiller sırılsıklam
Mahzun bakışlar yedi ayrı ufukta
Dalgınlaştılar
Şu dağların ardında yılanlar oynaşırdı
Yedi düvel melânet kaynaşırdı
Yediye karşı yedi…
Ama ne yedi!
Böyle hesaba akıl sır ermedi, eremedi
Yılanlar kum gibi, çatal dilli, zehirli
Varsın, olsundu
Ölmek ne gam; ölümüne yeminliydi her biri
Gece böylece çöktü üzerlerine
Yastıklar taş, yıldızlar yorgan
Nihayetinde ağardı tan
Haykırdılar hep bir ağızdan
“Vatan, bayrak, iman…”
“Dayan yüreğim, dayan! ”
xxx
Teker teker düştü yiğitler
Birini bağrından yaktı kurşun, diğerini iki kaş arasından
Birinin oluk oluk kanı aktı karnından
Üçü şehit, melek kanatlarında
Dördü esir, gözleri arkada
Yürüdüler
Ayları işkence sardı
Hem de bin çeşidinden, ne ararsan vardı
Bir deri bir kemik kaldılarsa da başları dik
Onurları kâinat kadardı
Alınları secde istedi her ezan vakti
Boğazları düğüm düğüm tesbih… Çektiler de
Dudaklarının dışına taşamadı zikir
Kapılar açıldı ardı ardına mânâ âleminde
Âminlerle
Bu toprakların kaderiydi hainlik
Anaların ağıtları dinmezdi
Giden oğulların birçoğu da dönmezdi
Yeter ki memleket kurtulsundu
Karşılıksız ödenirdi her bedel
Can neydi ki!
xxx
Yedi fidan…
Yedisi de daha on sekizlik körpe civan
Üçü şehit, melek kanatlarında
Dördü esir, gözleri arkada
Ne umdular, ne buldular
Unutuldular
Kayıt Tarihi : 4.7.2012 13:35:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!