Ürkek Ceylanım Şiiri - Hatem Mahmutoğlu

Ahh ürkek ceylanim gözlerin gözlerime deydi
Sözlerin sözlerime karıştı sen uyurken kumru saflığını seyre dalmak vardı şimdi
Kaçamak utangaç bakışlarında var olmak vardı yalnızlığın ortasında
Biliyorum sen başka mevsimlerin ürkek
Ceylanisin
Ben hedefini yitirmiş yorgun bir avcı
Üzülmüyorum sadece özlüyorum
Yüreğim yanarcasina gözlerim kanarcasina
Özlüyorum hayır hayır seni değil
Sen zaten ilk günden beri yanımdasin
Sende kaybolan beni özlüyorum
Bazende utanıyorum kendimde
Safliginda kaybolan kirlenmişliklerimden
Şimdi görsen yüzümün halini anlardın
Zavallı kalbimin bir serçe misali
Çırpınışını
Aman canım ben neler yazıyorum böyle
Sanırım AŞK dilime dolandı aldırma sen
Dağıt kömür karası saçlarını rüzgâr okşasın
Ben görmesemde kokunu getirsin ılık esen
Meltemler
Ahh ürkek ceylanim gözlerin nerde şimdi
Yoklugunla geçecek bir günün daha arifesindeyim hiç bir cümle anlatamaz
Sensizligimi ne kadarda fakir kimsesiz
En çokda gözlerinsizim
Bak yine başladı yürek sızım
Bir anlasan hayalinde olmasa ne kadar
Yanlizim şu hayat sahnesinde
Yahu cancazim meraklanma mutluluk
Rolünü süper oynuyorum geceler
Hariç...
Nedense geceler bir başka hüzün yağıyor yanlızların karanlığına ve gözlerde başlıyor
Yağmur gecenin sessizliginde
Sessizce daliyorum senli düşlerime
Sen ki ürkek ceylanim
Hisli serçem saf kumrum
Sakın kimseye söyleme her gece
Düşlerime geldiğini bu bizim
Sırrımmız olsun ....

11/19/2014