Duvardaki saat bile sen gidince durdu, bak.
Bir ölüm ki sessizinden, ne mezar var ne toprak.
Ateş sönmesin dedim, sen dedin "kendini yak."
Beni bağladın urgana, sandalyeyi devirmedin.
Bak, her yanım yangın, külüm rüzgârla savrulurken,
Söyle, ben mi yandım yoksa yakan da sen misin, sen?
Yıllar bir gözyaşı olup da kaymış
Nurlu ihtiyarın yanaklarında.
Yapraktan saçını yerlere yaymış,
Sonbahar ağlıyor ayaklarında.
Süzüyor ufukta bir kızıl yeri,
İçi karanlıkla dolu gözleri;
Devamını Oku
Nurlu ihtiyarın yanaklarında.
Yapraktan saçını yerlere yaymış,
Sonbahar ağlıyor ayaklarında.
Süzüyor ufukta bir kızıl yeri,
İçi karanlıkla dolu gözleri;
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta