unuttum mu bilmiyorum.
tüm o güzel şeyleri, kahkahaları ve üzüntüleri
içten olan.
daha "düzgün" olmak istemiştim, acınası olmayan biri.
şimdi gözlerim sadece bakıyor, acımasız ve vahşi.
belki de "dünya" için bu gerekli, kim bilir.
unuttum.
sanki yine bir yanlış yaptım bir yerde
etrafıma bakıyorum; duvarların rengini, masanın koyusunu, oturakları, insanların masumunu ve bakışlarını sayfalarca yazmayı o kadar isterdim ki.
etrafıma bakıyorum; fakat gözüm kafatasımın derinliklerinden başka bir şey görmüyor.
etrafıma bakıyorum; yine bir sinek içimi gıcık ediyor.
unuttum galiba,
inandığım şeyleri elimin tersiyle yitirmek üzereyim.
yaşamak bu demekse, yaşayabilmek...
kahretsin, yaşamak istiyorum.
Kayıt Tarihi : 20.7.2025 22:03:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!