Unutma!
Bir süre kimse inandırmaz seni “Seviyorum” kelimesine. Her gülüşü sorgular, her dokunuşu tartarsın. Sana sorulduğunda aşk; Sen susarsın, kelimeler susmaz. “Öyle değil…” dersin, ama devamını getiremezsin. Kendine saklarsın yangınlarını. Herkes haklı görünür gözüne; Sen ise haksızlığın yükünü sırtlanırsın.
Unutma!
Bir gün biri dokunur yarana, Korkarsın önce — “ya yine acırsa?” Ellerini çekmek istersin, kalbin izin vermez. Nafile… İnsan en çok sevdiği yerden iyileşir. Yeniden gülmeyi unutmuşken Bir tebessüm düşer dudağına, şaşırırsın. İtiraf etmesen de bilirsin: Aynı yara iki kere kanamaz, Başka bir nefes, başka bir göğüs Seni yeniden hayata salar.
Unutma!
Gece bir gün mutlaka aydınlanır, Gözünden düşen yaş kadar gülüş birikir içinde. Üstüne bastığın acılar, Bir gün basamak olur sana. Bir kere öldün ya zamanında… Bir daha ölmezsin.
Sadece hatırlarsın. Sonra bırakırsın. Sonra yeniden başlarsın..Zühre Türkeli. Nin kaleminden 05:46 11/12/2025
Kayıt Tarihi : 15.12.2025 23:04:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.




Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!