Unutulmuş zindanların,
Unutulmuş esiriyim ben.
Hiç bir yerde adım okunmaz,
Yaşarken ölmüşüm ben.
Üzerimden geçen mevsimler,
Ve yaradana kaldırdığım elim var.
Hiç bir esaret tutamaz yüreğimi,
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
