Unutulmayan Şiiri - İlhan Özgen

Gecenin en kör saatinde, yıldızlar bile ağlarken,
Senin gölgen düşer odama, sessiz ve usulca.
Unutuldum mu ben şimdi, bu bitmek bilmez hasrette?
Yoksa hala bir köşede, saklı mıyım ruhunda?

Her anı bir bıçak darbesi, sensiz geçen zamanın.
Nefes alırım ama yaşamam, sanki bir yanımsın eksik.
Rüyalarıma girer misin bazen, eski günlerin şafağında?
Yoksa ben, sadece bir anı mıyım, çoktan silinmiş, bitik?
Uzaklarda bir yerlerde, kalbin hala atar mı benim için?
Yoksa bu yara, sadece benim derinliğimde mi büyür?
Sorarım gökyüzüne, yorgun düşmüş fısıltılarla:
"Unutmadın mı beni? Yoksa unuttun mu, ey sevgili ömür?"

Bilirsin, aşkın ötesinde bir bağdı bu, ruhlara işleyen.
Şimdi bu bağ çözüldü mü, yoksa sadece görünmez mi oldu?
Hala can yakar mı adımdan bir hece, kalbinin kıyısında?
Yoksa ben, sadece bir hayal miyim, hiç yaşanmamış, hiç var olmamış gibi?