Unutulmamış Zaman

Adını anmıyorum artık yüksek sesle
Ama kalbimdeki güneşe yöneliyorum usulca.
Ne zaman gece sessizleşse, gözlerin gelir aklıma:
Bir an, sadece bir an ama sonsuzmuş gibi sızar içime.
Unutulmadın.
Zaman ellerini çekse de üzerimden,
Bir gülüşün hâlâ iz bırakıyor en kırılgan yerimde.
Yürüdüğüm sokaklar, tuttuğum kitaplar, içtiğim çaylar...
Hepsi senden biraz taşıyor.
Sevgi, bazen gitmene izin verebilmektir.
Ama içimde bıraktığın ışık, gitmeyi hiç öğrenmedi.
Biliyorum artık farklı hayatlar, farklı zamanlardayız.
Ama içimde bir yerde sen hâlâ ilk günkü gibi unutulmamış bir yerdesin.
Ve bazen, sadece bazen,
Sana sessizce teşekkür ediyorum:
Varlığın için,
Ve yokluğunun öğrettikleri için.
Aşk