Unutucam seni...
Bir sabah uyandığımda,
Gözlerim uykuluyken bile hissetmeyeceğim adını.
Kahvemi içerken sen gelmeyeceksin aklıma,
Bir gün, işte o gün… susacak içimdeki fırtına.
Unutucam seni…
Nasıl sevdiğimi bilmeden,
Sana anlattıklarımı kendimden geri alarak.
Gülüşünü bir film sahnesi gibi sileceğim zihnimden,
Ve seninle kurduğum hayalleri
Kendime geri saracağım,
Eksik ama kendimle tamam.
Unutucam seni…
Ne sokak lambasında adın yanacak,
Ne yağmurda yüzün belirecek artık.
Ay bile hatırlatmayacak seni bana,
Hani o en çok seyrettiğimiz gecelerdeki gibi…
Unutucam seni...
Kalbimi ellerinden sökerek,
Kendi kendime sarılarak geçireceğim o uzun kışları.
Bir yabancı gibi geçeceksin içimden,
Tanımamış gibi olacağım seni,
Ve belki de hiç olmamış gibi…
Unutucam seni...
Bir deftere son kez adını yazıp
Sayfayı sessizce yırtar gibi,
Bir mektubu postalamadan yakar gibi.
Ağlamadan,
Ama içim içime çökerek…
Usulca, ama dimdik durarak…
Unutucam seni...
Çünkü kalmak sana yakışmadı,
Ben gitmeyi öğrendim,
Sen sevilmeyi beceremedin.
Ve bir gün,
Sen adımı duyduğunda gözlerin dolar mı bilmem...
Ama ben,
Adını duyduğumda sadece başımı çeviririm artık.
İşte o gün,
Gerçekten unutmuş olurum seni.
unutucam seni
unutucam seni....
Kayıt Tarihi : 17.5.2025 00:56:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!