Unuttum Şiiri - Gökhan Öktem

Unuttum yüzünün kıvrımlarını
Kısa tırnaklarını
Elinin elerimin arasında terlemesini
Parmaklarının parmaklarımla kenetlemesini unuttum
Unuttum deniz mavisi gözlerindeki o yakıcı anlamı
Öpüşlerindeki o davetkar sıcaklığı çoktan unuttum
Bir yok oluş nasıl yaşanırsa çokluktan tekliğe giden
Öyle unuttum ben de seni yaşamayı

O akşam seni eve bıraktığımda hala
Sen yan koltuğa çakılı bir mıhtın
Bense maraton koşarken son turda tükenmiş
Menzile varamamış bir nefes...
Sen sessizliğe çakılan bir mıh
Bense sessizliği bölen bir nefes....

Yürekler parçalanmadan hemen önce
Ben kaçışlarıma bir yenisini ekledim
Göz yaşların suskunluğumu ıslatmasın diye
Ve ağrılığınca altında ezilmesin diye yüreğim
Yalancı hafifsemelere vurdum kendimi
Oysa kararlılığındı bıçak gibi kesen
Ve gözlerinden yanaklarına süzülen
Hazin bir bitişin ıslak imzalarıydı göz yaşların...

Unuttum varlığını çoktan unuttum
Bir aşk hiç yaşanmamış gibi
İlk aşkım son aşkım olmamış gibi
Ve bu yazdıklarımı birazdan unutacağım gibi
Unuttum seni geçmişim güzeli
Nice unuttuklarım gibi...

04,05,2002, İstanbul