Böyleymiş unutmak boşluğa düşmekmiş
Seni sevememek başka bir ağrıymış
Anlayamıyorum ben kendimi artık
Gönlüm arafta sessiz ben de yastaymış
Uzak da olsa yıllar da dolsa dedim
On yıllarca kendi kendimi erittim
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta