Unutma Murat Şiiri - Murat Ülkü

​Bir çığlık yankılanır, arşın en derininden,
Gökler ağlar bu dilsiz feryadın kederinden.
Kim duyar, kim anlar bu sessizliği?
Gazze'den yükselen, Kerbela'dan gelen sesi.
​
​Zamanın kumları döner, devran yine aynı,
Yine hakikatin karşısında durur dünya kaygısı.
Kelimeler dilimde, bir ateş gibi yanar,
Sustuğum her an, bir fırtına kopar.
​
​Ellerinde tespih, dillerinde zikir var,
Lakin kalplerde başka bir fırtına eser,
Bir yandan ibadet, bir yandan ticaret,
Unutuldu sanma, bu vicdan muhasebesi.
​
​Hüseyin'e "bizden yanayız" diyenler gibi,
Bugün de "kardeşiz" der, kılıç Yezid'e döner.
Satılan bir yudum suyun bedeli,
Gazze'de dökülen, masum çocuk kanıdır.
​
​"Sen benden değilsin!" diye haykırır ruhum,
Yalanın gölgesinde, sahte sevgiye doyum.
Kıyamet gününden beter bu karanlık,
Her yudumda boğulur bu insanlık.
​
​Ne namaz kurtarır, ne oruç bu vebali,
Ne de vicdanın fısıltısı dindirir bu ahı.
Hesap günü yakındır, kalpler açığa çıkar,
Ey insanlık, hangi yüzle Allah'a bakarsın?
​
​Susmadım, susamam, bu vebal bende,
Hakkın sesi olmalı, bu ölümlü tende.
"Sen Yezid'densin!" derim her susan vicdana,
Ruhum isyan eder, bu aciz zamana.
​
​Şimdi dua değil, bir haykırış düşer payıma,
Mazlumun ahını katıp, gözyaşlarıma.
Yarın mahşer yerinde, şahit olur tüm cihan,
"Ben sendendim!" demekle kurtulur mu sanırsın vicdan?
​
​Bir tek sözüm var ki, düşmez bu dilden,
En büyük bedel, gelir samimiyetsiz kalpten.
Mahşer günü her ruh, vicdanına sarılır,
Hesap sorulunca, maskeler paramparça kalır.
​
​Unutma Murat, bu dertler ebedi değil,
Hakkın terazisinde, her amel bir delil.
Gerçeğin kılıcı, bir gün tüm yalanı böler,
O gün anlarsın, kim dostmuş, kimmiş düşman meğer.