Unutamadım Seni Şiiri - Serpil Koçar

Merhaba yüreğimin yangını…
Gözlerimin feri, ruhumun ışığı.
Tam bitti derken yeniden alevlenen aşkım,
Gelsen de bitse bu hasret, bu özlem…

Ah, ne unutabildim, ne de vazgeçebildim;
Sessiz bir boşluk sardı her yanımı.
Kimi geceler kahrettim sensizliğe,
Kimi zaman da şükrettim,
Yüreğimdeki o çılgın, tarifsiz aşka.

Ne acım dindi, ne gözyaşım kurudu;
Sadece sessizliğe büründü hayatım, bekliyorum.
Her gece dualarıma kattığım sensin,
Rüyalarımızı süsleyen en güzel hayalimsin.

Sensiz geçen her saniye bir ok gibi saplanıyor yüreğime,
Rüzgar uğuldar kulaklarımda adını fısıldar.
Ay ışığı pencereyi okşarken,
Her gölgede senin siluetini ararım,
Ve ellerim boşlukta, seni arayan eller…

Kimi zaman şiirlerime mısra oldun,
Kimi vakit karanlık geceme ışık.
Sevgiye aç olduğum her an sen vardın,
Anılarımızı canlandırdığım, nefesimde yaşayan… sensin.

Gönül köşküme yerleştirdiğimsin,
Antika bir vazo gibi titizlikle sakladım seni.
Gözüm gibi baktım, kaybetmekten korktum,
Ve bir ömür geçse de yüreğimde saklayacağım aşkını.

Vefasız bir sevgiliydin belki bana…
Ama sevmiştim işte, bir kere düştün yüreğime.
Feri kalmamış gaz lambası gibi olsan da,
Ben o feneri söndürmeden beklerim seni.

Ah, her gece yıldızlara bakarken,
Senin adını sayıklıyorum sessizce.
Rüzgarın sürüklediği yapraklarda,
Her yaprakta bir özlem, her dalda bir hayal…
Ve ben seni arıyorum, seni… hep seni.

Kalbim bir defter gibi, sayfaları sana dolu,
Her satır bir özlem, her kelime bir hasret.
Gözlerim kapalı hayalini çizer,
Ve içimde bir fırtına kopar,
Sensiz geçen anlarda yüreğim çırpınır.

Zaman geçse de yitmez içimdeki sevda,
Her adımım seni arar, her nefesim seninle dolu.
Ne kadar uzak olsan da, yüreğim sana köprü,
Beklemek bir eylem değil artık,
Beklemek… yaşam biçimim, nefesim, her şeyim.

Ve bil ki sevgilim…
Sen gelene dek bu aşkı taşıyacağım,
Her rüzgarda, her yıldız ışığında,
Ve her sessiz gecede seni arayacağım.
Sensiz geçen her saniye bir sonsuzluk,
Ama aşkımız, sonsuzluğun içinde ışık gibi parlayacak.