Ünal Beşkese Şiirleri

-I-

Kara bulutlar sarmışken âfâkını
Bir kıvılcım düştü Anadolu'mun taa bağrına.
Dağlar, etrafına dizildi,
Yeşillikler, altına serildi (O) 'nun,

Yazılmamış şiirler...Her dizede sen varsın,
Söyleyemem kıyıp da, şu ihtiyar sesimle.
Ben içimden okurum, sen gönlünde duyarsın,
Rüzgârlarla yollarım sevdâlı nefesimle...

Her nihâvent şarkıda sanki seni dinlerim,

Dolamış da kaderimi, kızıl saçın teline,
Oynar durur, yüreğimi alıvermiş eline.

Kâh bir kuru yaprak gibi rüzgârlara savurur,
Kâh bastırır sînesine, ateşiyle kavurur.

Arnavut kaldırımlı sokaklarda geçerdi çocukluğumuz,
Evcilik oynar, topaç döndürür, çember çevirirdik.
Gülen yüzlerimiz vardı güneş yanığı, daha fazla ne demektir, bilmezdik.
Huzur ve şükür bahçelerinde, kâğıttan topumuz, bezden bebeğimiz,
Ve sevdâ nedir, bilmeden sevdiğimiz sevgililerimiz.
Az mı takıldı yıldız uçurtmalarımız çam dallarına

Karanlık geceleri yüreğimde sıkarak,
İçinden damla damla ayışığımı süzdüm.
İçlerinde sevdâyı kandil kandil yakarak
Gözlerinde, gökteki tüm yıldızları gezdim.

Bir daha duymak için, sevgimi soruşunda,

Bakışında bir hüzün, sesinde biraz davet,
....................yüreğinde sıcacık bir sevgiyi sezdim ben.
O hüzünlü bakışlar, aldı,götürdü beni,
....................gözlerinde gizemli masallarda gezdim ben.
Karanlık gecelerme altın bir kolye gibi
....................yüzünü gökyüzüme yıldız yıldız dizdim ben.

İHTİYAR MAYISLAR

Erguvan rengi olurdu mayıslar bizde,
Elma baharlarına pembeler düşerdi
Ve bir kıvılcım damarlarıma, dördüncü cemre gibi
Kaynatırdı kanımı, Isınırdı içimde sevmek arzusu,

(Eskiden evlerimizde kömür sobasının üzerinde tepsi içinde ekmek kadayıfı pişirilirdi. Ve, pişmek üzereyken, ağdalı olsun diye, üzerine biraz da tozşeker serpip, hafif ateşte bir süre demlerlerdi....)
..................................

Ben, sevdâların hep ağdalı olanını sevdim;
Kanımdaki şekeri yükseltse bile
Damağımda tadı daha güçlü kalsın diye...