Ünal Akbulut Şiirleri - Şair Ünal Akbulut

Diken üstü uykular
haymatlos karanlıklara uzanırken
ürperir içim
nasılsa kabuslara rast gelir korkularım;
sinemde tanımadığım rüzgarların hıncı,
sürgün olduğum bu yürek

Hak iki kulunu dost eyleyince,
Hakiki muhabbet vasıl olurmuş.

Kıymeti yokluğundan menkul gecelerde,vuslat unutuldu.
Hikmetine sual olduğum hecelerde,firkat beni buldu.
Mısraya düşen aczimin ilanıdır,Nev'i şahsıma dair.
Kelamın arzuhale ram olduğu yer de,heyhat beni buldu.

Ne ulu çınar ki; hüznü ağırlar
Silince ilhamı gönül hanemde.
İkbale gam döküp hüsn ü uğurlar
Neşeyse buluğa ermez sahnemde.

Huzur hep kilitli,uykular sağır.

Konya motorlusunun
azık kokan kompartımanlarında
havasız salkım saçak yolculuklarım aklıma gelir
her istasyonda
düdük ve selam
eksprese yol verme mecburiyeti olan trene

Darası olmayan söz tamam değil.
Mısraya düşmekle bil kelam değil.
Yürek terazisi ilham dediğin
Erbabı kalem sen kelama eğil.

Ol Rabb’e
ahvali arz ile
Münacat duadır.
İlla gerekir..
..
Haceti arz ise

Hevesle her mevsime
çat kapı misafir olmak güzeldi.
Kim bilir,
ömrün sonbaharıdır dem aldığın.
Zemheri öyle yakın,
Gafletle avunduğun

Müşkülpesent sayfalarda peydah olduğunda suskunluk
Yazamadığın son mısrayı noktaların ardında rehin bırak.
İmaya lisan yetmiyor,İhsası hicap örtmüyorsa;
ve ilham, alıp başını gittiğinde
..
Kalem dediğinin sinesi kömür,

Bahtımın kuponunda tek geçtim, ey sevgili!
Ömrün son düzlüğünde rüzgarları kıskandır.
Handikabım olsa da, muradım çim yeşili,
Mutluluk ganyanında misli ile kazandır.

Hissiyatım bir hiza, en sonunda gözyaşı.