Küçümsemeyin düşlerimi.!
Umutlarıma açılan tek kapıdır o.
Gerçek bedenim in mâbedidir.
Umutsuzluk kapısıdır,benim kapım.
Girişi yok..!
Yalnızlıklara,
Uzak umutlara gebedir.
Her güneşle yeniden doğar,
Döner yüzünü,
Mevlâna kapısına.
Hizmetim Ona’dır,bir Ona.
Eşiğidir başım,kapısına.
Koymayın beni gülenin yanına.
Ben im ağlarken.
Çilemdir yarama bastığım,
Göz yaşı tuzum.
Acı ile pişiyorum bu kapıda.
Burada büyütüyorum,
Kaderimin timsah yavrularını.
Umutlarımla besliyorum.
Ta ki,
Bir lokma Dünya umûrum da,
Tükenene kadar.
İşte,o vakit ki,
Kalkacak eşikden başım.
Erecek Elhamdülillâh.
Hak Cemâl’e yüzüm…
19-09-2007.
Vedat KorunKayıt Tarihi : 19.9.2007 11:16:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Umut haftası için: Biliyorum,bu konularda yazmak,Sırat köprüsü geçmek kadar zordur. Bu sebepten,bu şiirimi yanlış anlaşılmalardan korumak için,kısa da olsa bazı açıklamalar yapıyorum. Düşlerden başlayıp Hak'a yürünen seyirde,oldukça değişik bir tema ve tarz gösterdim. Düşler:farklılık gösterseler de manevi alemlerin kapılarıdır. Umutsuzluk kapısı:girişi olmayan olarak tanımladım.her şey in zıddı ile var olduğunu bilmekten yola çıkarak.O benzetmeyi insan oğlunun bigisizlik ve de karamsarlık üzere doğduğunu,yedi nefisle Dünya'ya geldiğini,bu kapı ile işaret ettim. Kader:her inanan insan gibi kadere inanırım.İnsan,doğar,yaşar,ölür.Bu değişmezdir.Ancak insanların tekamülleri için nefis merhalelerini aşmaları gerekir. Timsah yavruları:nefsi emmareyi yani nefislerin en alt kademesi,hayvan nefsine örnek olarak verilmiştir.Dünya umudunu,umurunu yedirip yok etmeye işaret verildi. Umut kapısı:Hz.Mevlana kapısı olarak gösterildi.Ne vakit ki Dünya umudu, ve umuru tükenir.Hiç bir yük olmaksızın O 'nun göstermiş olduğu yoldan,ya da kapıdan Hak'a ulaşmak dilenir. Anlaşılmayı umarak........ Saygılarımla.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!