Sen en umutsuz anımda çıktın karşıma,en umutsuz anımda çekip aldın
düştüğün kör kuyunun karanlığından.Ne tutacak dalım vardı nede
gönlümde esen ve dinmek bilmeyen fırtınadan kurtulup sığınacak,
bir liman.
Önce küçük bir kibrit ateşi oldun uzaklardan,sonra koskoca bir
ışık çemberi dünyamı ve gönlümü aydınlatan; yanına vardıkça
karanlıklar aydınlığa,umutsuzluklar umuda dönüştü,varlığınla anlam
Biliyorum ayıp ve mânasız
Ama peşlerinden gidiyorum
Gezmeye çıktıkları vakit
Ana kız.
Utanır da belki
Devamını Oku
Ama peşlerinden gidiyorum
Gezmeye çıktıkları vakit
Ana kız.
Utanır da belki
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta