Umutlar kararırken
Perde perde
Çılgın bir karanlık iner
Sana giden yollara
Gidişinin burukluğu çöker
Akşamlara
Sensizlik büyür geceler boyu
Kaf önce hafif hafif düşüyorsun sonra
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Devamını Oku
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
'Tüm yalnız insanlar
Umutlar kararırken
Tutukludur yalnızlığa' bu gerçek öyle bir şekilde söylenmeliki kimse bu şekilde söylememiş olsun.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta