umut tomurcuğu açmıştı kollarını dünyaya,
pek bi şendi, heyecanlı ve coşkulu,
karşısına dikilenlerin hiçbiri nedense benzemiyordu hayallerine,
ne acıyı düşlemişti, ne kaybetmeyi, ne de karalanmayı,
dikmişlerdi ya onlar bakışlarını, kaşlarını çatarak,
umut tomurcuğu henüz açmadan solup gitmişti…
Beyaz, ipek gibi yağdı kar
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Devamını Oku
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta