Eskisi gibi gülmekte gelmiyor artık içimden,
Sanki neşem soğuk Karlı bir mevsime nikâh kıymış durumda..
Bir tuhafım işte..ölüm tozu serpilmiş gibi,
Dört nala koşan coşkularım yok artık...
Sorular! Ardı arkası kesilmeyen sorular soruyorum kendime,
Ince uzun güneşli yollar çiziyorum kağıda,
Aydınlık olsun diyorum kendi kendime aydınlık! ! !
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Teşekkür ederim menekşe hanım
umut her dem mavi..yüreğinize sağlık
emeğine yüreğine sağlık tebriklerimle
teşekkür ederim nejat bey
umut deyince hep Küçük İskender'in bir şiiri gelir aklıma. ''Onu umut ''.o şiirden bahsettiğim bir denememde mevcut...... tebrikler..
Bu şiir ile ilgili 5 tane yorum bulunmakta